Shit. Het evangelie van Matteüs in straattaal

Shit. Het evangelie van Matteüs in straattaal

Foto: Lloyd Morgan

In die tijd, in het Midden-Oosten, werden meisjes standaard uitgehuwelijkt aan mannen. Maria, een meisje van misschien veertien jaar oud, was uitgehuwelijkt aan een kill die Jozef ‘Jowie’ Davids heette. Ze waren verloofd, zeg maar. Gewoonte was toen om geen seks voor het huwelijk te hebben. Ze bleek ineens pregno te zijn. Jowie kwam erachter en hij was omin depressed, want hij dacht dat ze met een ander gebald had. Hij kon het in ieder geval niet geweest zijn! Een grote schande. Maar Jowie was een rustige boy en hij wilde geen buzz en redu en haters praatjes over Maria en hij dacht erover om hun relatie in stilte te verbreken, je weet toch. Gewoon net doen of hij van nix wist en het uitmaken. Hij werd moe van al die hoofdpijn en ging dagga. Toen kreeg hij een droom. In zijn droom verscheen een engel van God. De engel zei: ‘Trankil, Jozef Davids!

Wees niet bang om Maria als je vrouw te nemen. Je sma is niet vreemdgegaan, want het kind dat ze draagt is gemaakt door de heilige Geest. Ze zal een baby boy krijgen. Geef Hem de naam Jezus, dat betekent “God redt”. Waarom je Hem die naam moet geven? Hij zal zijn volk bevrijden van al hun fouten en alle shit waar ze in zitten.’ Zo is er toch maar mooi gebeurd wat de profeet Jesaja een paar honderd jaar eerder gezegd had. Jesaja had voorspeld: ‘De maagd zal pregno zijn en bevallen van een baby boy, en de peeps zullen hem als straatnaam Immanuel geven.’ Jowie werd wakker en deed wat de engel van God hem gezegd had: hij nam Maria bij zich als zijn vrouw, maar tot de bevalling hadden ze geen seks. Toen hun zoontje werd geboren was Maria nog steeds maagd. En Jowie gaf Hem de naam Jezus.

(Kerstevangelie naar De torrie van Mattie. Het evangelie van Matteus in straattaal)

 

Alweer acht jaar geleden verscheen De torrie van Mattie. Dat is een bewerking van een aantal bijbelteksten door Daniël de Wolf, een medewerker van Youth for Christ in de straattaal zoals die op Rotterdam Zuid wordt gesproken. Op het eerste gezicht niet iets voor Remonstranten die zich over het algemeen aan de andere kant van het sociale spectrum bevinden. Toch heb ik deze tekst met een zekere regelmaat gebruikt voor diensten met kerst en voor gesprekskringen. Dat laatste was niet altijd een succes: in een luxe serviceflat in Hillegersberg leidde het tot enige afhakers bij de kring. Waar dit toch voor nodig was?

Laat ik eerlijk zijn: juist een dergelijke reactie triggert mij. Wie schrikt van straattaal staat voor mijn gevoel ver af van het Evangelie. En zeker het kerstverhaal lijkt toch te gaan om mensen aan de onderkant van de samenleving. Heel fraai zet Lucas de groten der aarde (keizer Augustus en Quirinius) tegenover een onbeduidende baby in een stal. Op bezoek komen de slampampers van de samenleving. De herders, stoere types, ruwe bolsters met een blanke pit, maar niet direct de welzijnswerkers die wij tegenwoordig op de Drentse heide kunnen ontmoeten. Juist voor die mensen is de boodschap allereerst bedoeld. Niet in het paleis van Herodes wordt een kindje geboren. Hij ligt in een voederbak (en geen kribbe, want dat is een veel te mooi woord). Daar gebeurt het!

Wie verder leest, wordt gewaar waarvoor dit kind is gekomen: Hij zal zijn volk bevrijden van al hun fouten en alle shit waar ze in zitten. Als je met vrijzinnige mensen over zonde praat – dat staat er in gewone bijbelvertalingen – vallen ze stil. Het is geen term waar ze in denken. Staat daar opeens het woord ‘shit’, dan letten ze op. Pas dan komt de vraag boven of wij werkelijk in de shit zitten. Pas als je die vraag werkelijk onder ogen durft te komen, kan het Evangelie van betekenis worden. Het is geen boodschap voor gearriveerden, voor mensen die denken dat ze alles kunnen, dat ze het niet nodig hebben. Het is een boodschap voor mensen die kwetsbaar zijn, die durven toe te geven dat ze weleens op de bodem van de put zitten. Dat hun bestaan lang niet altijd een feestje is. Succes is een keuze, zegt de moderne tijd. Maar het Evangelie is er voor wie in de shit zit.

Als zo’n Evangelie in straattaal ons helpt om dat eens nader te overwegen, dan moeten we dat vaker lezen!

Tjaard Barnard
remonstrants predikant in Rotterdam

Zie ook

Intussen in Dordt (4)
31 januari 2019

Intussen in Dordt (4)

Op 13 november 1618 werd de Nationale Synode van Dordrecht geopend, maar zonder remonstrantse deelnemers. Alleen de classis Utrecht had enkele remonstrantse predikanten durven afvaardigen. Pas op 6 december 1618 mochten twaalf remonstrantse predikanten in de Kloveniersdoelen aanschuiven… Lees verder

Boekbespreking  ‘En nu ben ik aan de beurt; Spiritualiteit van het sterven’
31 januari 2019

Boekbespreking ‘En nu ben ik aan de beurt; Spiritualiteit van het sterven’

Ik was bevriend met Christiane. Dat was niet uitzonderlijk, ik weet dat Christiane veel mensen om zich heen had en de gave had hen het gevoel te geven dat ze bijzonder voor haar waren… Lees verder