Het gezicht van Jasper van der Horst

Blonde krullen, hippe All Stars. Jasper van der Horst (1975) loopt sinds vier jaar rond bij de Remonstranten in Zwolle. Op zoek naar een gemeente die ‘paste’, liep hij eens binnen in een Adventsvesper. Nooit meer weggegaan. Beetje kleine oogjes heeft hij, omdat hij om vier uur ‘s ochtends al op was voor zijn ochtenddienst als buschauffeur in het streekvervoer.

Waarheid
‘Ik kom uit een vrijgemaakt gereformeerd gezin in Almen in de Achterhoek. Mijn vader was melkveehouder, ik heb veel op het bedrijf meegewerkt. De jaren ’80 waren de hoogtijdagen van de vrijgemaakten. Ze hadden eigen clubs als het GPV, het Nederlands Dagblad en ook scholen. Het is er bij mij stevig ingepompt dat mijn kerk het enig ware geloof aanhing, dertig jaar lang heb ik dat heel serieus genomen. Na mijn middelbare school studeerde ik Sociale Geografie in Groningen. Mooie tijd was dat. Bij mijn gereformeerde studentenvereniging was ruimte voor inhoudelijke verdieping en sociale contacten. Toen ik klaar was ging ik beleidswerk doen bij de Provincie op het terrein van Ruimtelijke Ordening en later was ik zeven jaar lang lobbyist bij de Land- en Tuinbouw Organisatie (LTO). Toen had ik al die vergadertafels wel gezien. Ik wilde mensen ontmoeten en met hen inhoudelijke gesprekken voeren. Ondertussen werd ik lid van de PKN in Groningen en later van de PKN in Zwolle, maar daar bleef ik me een vreemdeling voelen’.

Openheid
‘Vier jaar geleden dus heb ik mijn leven flink op zijn kop gezet. Ik ging theologie studeren (2,5 jaar) aan het OVP van de Vrijzinnigen in Bilthoven en doe nu een vervolgopleiding van twee jaar aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle. Nog anderhalf jaar duurt dat. Ik loop stage bij de Vrijzinnigen in Kampen en vorig jaar bij het Leger des Heils in de verslavingszorg. In diezelfde tijd belandde ik dus bij de remonstranten in Zwolle, mede door de postercampagne. Ik ben heel gastvrij ontvangen en blijven plakken door een gespreksgroep voor nieuwkomers bij Fride Bonda. Daar heb ik op een nieuwe manier leren kijken naar geloof en bijbel. Zij is erg bezig met de wijsheidsliteratuur van Jezus, dat is een heel andere insteek dan Jezus vooral te benaderen als de zoon van God. Het gaat niet om de waarheid, het gaat om wijsheid. De sobere liturgie in de vieringen vind ik ok, maar ik wil het mysterie niet alleen via het woord benaderen, maar ook in de stilte, in de ruimte, in de lichtvoetige piano (even slikken  bij orgelspel!). Vorig najaar gingen we met een groep uit de gemeente naar Chevetogne. Vooral de oosters-orthodoxe rite sprak me erg aan, met iconen, kaarsen en meerstemmige zang.’

Weg om te leven
‘In de orthodoxe kerk wordt er op gehamerd dat je behouden bent als je gelooft. Dat is een enorm krachtig appel. Heel lang heb ik dus getwijfeld of het wel goed met mij zou komen als ik van dat vrijgemaakte geloof zou afstappen. Uiteindelijk heb ik die stap wel gezet, bij de Remonstranten kan ik een andere invulling aan het geloof geven. Het beeld van God als persoon is voor mij te concreet, nu spreek ik liever over het goddelijke. Geloof is voor mij niet meer het volgen van bepaalde strikte voorschriften, maar een manier om te leven, de weg die je wilt gaan. Daar hoort een levenshouding van vertrouwen bij. Op jouw lastige vragen heb ik soms helemaal geen antwoord (meer). Dat vind ik prima zo, mijn leven zal een zoektocht blijven. Of ik remonstrants predikant wil worden? Nou één ding tegelijk, eerst maar eens Windesheim afmaken. Overigens heb ik al wel bij de Remonstranten in Oosterbeek, Twente en Zwolle gepreekt, dus wie weet…

Michel Peters