Remonstranten en hun guilty pleasures

Er zijn van die geneugten die je liever niet blootgeeft, omdat je je ook wat schuldig voelt over het plezier dat je eraan beleeft. Het is een ongezonde gewoonte, het is plat vermaak, het is niet echt literair of muzikaal verantwoord, kortom, het betreft hier zaken die je liever niet aan de grote klok hangt. Toch vonden we een paar remonstranten die bereid waren om ons hun guilty pleasures te onthullen.

Nelleke Viëtor (schrijfster)
Een lichte verslaving aan chocola is mijn zwakke punt. Niet zomaar chocola, maar pure chocola van een goed merk. Ook bonbons brengen me in de vreselijke verleiding het grootste deel van het doosje meteen op te eten. In een periode van rouw was koken het laatste waar ik zin in had. De gedachte aan die aardappels, boontjes en gehaktbal maakte me ellendig. Dus at ik ‘s avonds een stevige reep melkhazelnoot chocola. Wanneer dan een van mijn kinderen opbelde en vroeg of ik wel gegeten had en zo ja, wat, antwoordde ik ‘iets met nootjes’ en was iedereen tevreden.

Eric Corsius (theoloog en personeelsadviseur)
Nee, het is niet voor fijnproevers en gezond is het ook niet, maar een patatje oorlog eet ik nog wel eens als ik onderweg ben van werk naar huis. Echt heel lekker! Ik houd van opera’s van Wagner. Die sterfscènes van Brünnhilde of Isolde vind ik fantastisch. Er zijn mensen die opera al edelkitsch vinden en deze scènes zijn dat helemaal. Noem het potsierlijk of overdreven, ik vind het mooi. En ja, Wagner was een nationaalsocialist in de dop. Dat is voor sommigen ook een reden om zijn muziek af te wijzen.

De Kuifje-strips van Hergé (een pseudoniem van tekenaar Georges Remi) vind ik heerlijk. Hergé was fout in de oorlog en bovendien tekende hij in de jaren ’40 het beruchte album Kuifje in Afrika dat bol staat van het racisme. Maar Kuifje gaat al met mij mee sinds mijn kindertijd en het is prachtig mooi getekend.

Henk van den Berg (vernieuwingspredikant)
Ik kwam de vreemde uitdrukking guilty pleasures laatst tegen in een interview met een dame die een DJ-cursus had gevolgd. Op de vraag wat ze tijdens haar eerste optreden zou willen draaien antwoordde zij: ‘allemaal guilty pleasures’.  Zij noemde een aantal oude hits, waar ik noch iets van pleasures, noch iets van guilty in kon ontdekken. Bij mij zelf heb ik deze combi ook niet ontdekt, of het moeten die momenten tijdens de Nijmeegse  Vierdaagse zijn, waarop ik een brave burger passeer die, in kennelijke staat, vanuit de tuin zijn volstrekt foute playlist met veel te veel decibels over ons, wandelaars, uitstort en dat ik dan toch stiekem even mijn ‘handjes in de lucht’ doe…

Emma Voerman (coach, schrijver, verteller)
Twee jaar geleden ging ik in transitie. Maar ik zou niet zo’n vrouw worden met veel make-up, sieraden en nagellak. Dat wist ik zeker. Ik was feministisch opgevoed, schoonheid zat van binnen. Om te vieren dat ik niet meer op mijn nagels beet, maakte ik toch een keer een afspraak bij een nagelsalon. ‘Jij gaat de hele dag naar je handen kijken’, zei ze.  ‘Duh!’, dacht ik. Maar ze had gelijk, ik keek de hele dag naar mijn handen, wat waren ze mooi. Ik heb ontdekt dat ik graag mooi ben, en dat voelt nog steeds een beetje als guilty pleasure.

Tom Mikkers (vanaf 16 september predikant in Wassenaar)
Zaterdagochtend, zo om de drie weken ga ik naar de dierenspeciaalzaak. Wie de zorg heeft voor een teckel moet nu eenmaal de voorraad brokken aanvullen. Mijn dierenspeciaalzaak is heel speciaal. Achter in de winkel is een ruimte met kleding en glamour voor beminde viervoeters. Van mondspray voor de kat tot winterjasjes voor de hond, alles wat je niet kunt bedenken verkopen ze. Mijn teckel verzet zich als ik dat deel van de winkel probeer te bereiken. Mijn man wil er niet gezien worden. Maar soms lukt het me en bereik ik deze uithoek van dierenliefde. En ik verbaas me over de mens…en over mezelf.

Kim Magnee (predikante in Gouda)
Wat ik me afvraag: Moet ik me een beetje schamen dat ik meer van Chinees houd dan van eten in een sterrenrestaurant? Of kom ik er mee weg omdat daar tegenover staat dat ik stapels van de juiste literatuur lees? Mag ik hardop zeggen bij de remonstranten dat ik in de kerk graag op een ouderwetse kerkbank achter een pilaar een psalm zing? Of kan ik dat beter als guilty pleasure voor me houden, omdat ik ervan hoor te houden in een kring te zitten? Welke wonderlijke voorkeuren maken me menselijk en charmant, en welke geven me stiekem toch strafpunten?

Ineke Ludikhuize
Redactie AdRem, gemeentelid in Utrecht