Redactioneel mens en dier

Lang geleden woonde ik een bijzondere adventsdienst bij. Er werden vele bijbelteksten gelezen. De prachtigste liederen kwamen voorbij. De stemming zat er helemaal in. Totdat een lector een fout maakte die bijna niemand opviel, maar die mij in lachen deed uitbarsten. Vermanende blikken waren mijn deel! Jesaja werd gelezen, het visioen dat dieren vreedzaam zouden samenleven. En ik hoorde: ‘de koe en de boerin zullen samen weiden’ (Jes. 11: 7). Zoals u weet, spreekt de profeet over koeien en berinnen, schapen en panters en runderen en leeuwen die het samen goed hebben.

Toen kon ik nog niet vermoeden dat in de recente theologie de verspreking tot een thema zou worden. Waar veel theologie vooral oog had voor de schoonheid van planten (‘Mij spreekt de blomme een taal …’), de indrukwekkendheid van de dode natuur bewonderde (de bergen bijvoorbeeld) of de dienst op zondag bij vrijzinnigen vervangen kon worden door een bezoek aan de tempel van ongekorven hout (het bos), kwamen de dieren er bekaaid van af. Slechts de os en de ezel hadden hun bescheiden plaats… Nu spreekt men kritisch over het antropoceen als de tijd waarin wij leven.

In dit nummer willen we u uitdagen om na te denken over het thema mens en dier. Welke positie nemen we als mensen in ten opzichte van de (andere?) dieren? Staan we er tegenover of ernaast? En wanneer dieren wezens zijn, gelijkwaardig aan ons mensen, welke consequenties heeft dat dan voor ons omgaan met hen? Kunnen we er iets mee in ons geloof? Aan het slot van het jubileumjaar praat Roland de Bonth ons bij over de lastige kwestie van de naam van de stichter van ons kerkgenootschap. Hoe schrijf je die eigenlijk en hoe spreek je die dan uit?

Tenslotte herinner ik u nog even aan ons lezerspanel op 15 november. Misschien wilt u dan met ons delen wat u denkt over ons blad. Graag wens ik u veel leesplezier toe.

Tjaard Barnard
hoofdredacteur, barnard@remonstrantenrotterdam.nl