Twee geloven op één kussen

Marijke de Groot (66)

Remonstrant, voorzitter de Kapel

Hilversum

Van huis uit: socialistisch én doopsgezinde zondagschool

Studie: sociale wetenschappen

Annie Schalkwijk (76)

Volgt een geëngageerd zen – boeddhistisch pad

Hilversum

Van huis uit: Rooms-Rood

Verpleegkundige, diverse specialisaties, ademopleiding

Ons pad samen

We zijn inmiddels ruim 30 jaar samen, de eerste acht jaar was ‘LAT’ het motto. We pendelden in het weekend van Soest naar Groningen en omgekeerd. Die weekenden waren ‘samen-tijd’, terwijl er alle ruimte bleef voor een eigen leven. Na verloop van tijd was er voldoende vertrouwen voor een volgende stap. Marijke verhuisde naar het midden van het land en inmiddels zijn we 22 jaar getrouwd.

Marijke over Annie

De wieg van Annie stond in een boerengezin in de Wieringermeer. Een uitdaging om een plek te verwerven tussen elf broers en zussen. Inmiddels trekt de familie aan haar, met trots staat ze aan het hoofd van vier generaties vrouwen.

Een rode draad in Annie’s leven is haar passie voor kwetsbare mensen. Een gedrevenheid die ze volgens haar broers al had als kleuter. Op wankele beentjes wandelde ze rond met een doos, collecteren voor arme mensen. Deze charitatieve instelling ontwikkelde zich met de jaren. Annie zette zich professioneel en nu als vrijwilliger in voor allerlei groepen: mensen in een palliatieve fase, daklozen, slachtoffers van oorlog, ouderen, statushouders……

Met die levenshouding zijn de ‘Zen Peacemakers’ al jaren een perfect passende jas. Een boeddhistisch pad, een eeuwenoude spirituele traditie die haar inspiratie biedt én een netwerk voor haar maatschappelijk geëngageerde activiteiten. Nu ze ouder wordt moet het tempo wat lager, maar met haar gedrevenheid lukt dat alleen als ze eerst even over haar eigen benen struikelt.

Annie over Marijke

Marijke is een echte Groningse, geboren in een socialistisch gezin. Met maar één zus was het een klein en veilig nest. Marijkes moeder vond het een goed idee om iets van de christelijke traditie mee te geven, dus ging ze (met veel plezier) naar de doopsgezinde zondagsschool.

Marijke is een nuchtere Groningse: niet zeuren, doorgaan, ook met een chronische aandoening (diabetes type 1) kan alles! In de manier waarop ze dit vormgeeft staan eigen ruimte en stijl van leven hoog in het vaandel. Er ontstond een zoektocht naar een spirituele vorm, inmiddels lijkt ze echt geland bij de Remonstranten.

Een rode draad in haar professionele leven was een beleidsmatige inzet voor minderheidsgroepen: mensen met een handicap of ziekte, slachtoffers van (seksueel) misbruik, LHBT ‘ers, daklozen. Sinds kort geniet ze van het niet-meer-werken, waarmee creativiteit weer ruimte krijgt.

Twee spirituele routes

In de loop van onze relatie werd voor ons beiden steeds duidelijker welke wegen te volgen op het terrein van geloof. Marijke deed belijdenis, Annie de Jukai-ceremonie, voor ieder van ons een moment om verbinding kenbaar te maken.

Op de weg daarnaartoe voerden we uitgebreide gesprekken. Het is soms zoeken wat we precies bedoelen met een woord en er zijn verschillen in beide tradities.

Zo kan Annie vanuit de zenleer uitspraken doen als: ‘Ik ga niet dood, dood en leven zijn twee manifestaties die niet uit elkaar voortkomen. Beide zijn permanent en aan verandering onderhevig’. Bij Marijke roept dat een mix op van niet begrijpen, irritatie of ‘het zal’. Voor een nuchtere Groningse is deze belevingswereld achter de horizon.

En Annie kan het ‘Onze Vader’ niet uit haar mond krijgen. Dat geldt ook voor sommige liedteksten. Teksten, waarin ze zich absoluut niet herkent.

Voor de Peacemakers is ‘bearing witness’ een uitgangspunt, ‘erkennen wat is wat betreft vreugde en lijden’. Dit krijgt bijvoorbeeld vorm in ‘straatretraites’, als dakloze leven in een grote stad. Annie was geraakt door de intensiteit van die ervaring. Marijke vindt dit uitgangspunt lastig: je hoeft een situatie niet aan den lijve te ervaren om te beseffen hoe het is. Voor Marijke was er een moment dat richting ‘no-go’ ging, toen Annie een plan koesterde om naar de Rohingya-gebieden af te reizen.

Vaak is er echter over en weer ook herkenning en vanuit overeenkomsten ontstaan mooie dwarsverbanden tussen de Kapel en de Zen Peacemakers. Zoals een project ‘Gast aan Tafel’ en een swingende Kapel tijdens de Tafels van Hoop.

En tussen een boeddhist en een remonstrant zul je niet zo snel een duivel ontwaren op het kussen.