1948
Pico staat voor Pinksterconferentie. De Pico was iets tussen de EO-jongerendag en de jamboree van de scouting in; georganiseerd vanuit diverse vrijzinnige jeugdbonden, die zich gebundeld hadden in de Vrijzinnige Christelijke Jeugd Centrale (VCJC).
Wat flitsen van de Pico 1948 in Ommen, de eerste grote bijeenkomst na de oorlog: ‘geroepen tot vernieuwing van de wereld en ons leven, zo vindt Pinkster ‘48 ons bijeen, maar dan ook wezenlijk tot vernieuwing bereid!’
Symbool van deze Pico is de fakkel: het vuur van bezieling, trouw en geloof. Dit vuur – ontvangen van voorgangers, brandend gehouden onder werkloosheid, vervolging, bezetting, bevrijding, teleurstelling – bewaren wij en houden het levend.
Al een jaar van tevoren begint de spaaractie: voor één entreebewijs (20 gulden) moet je twee spaarkaarten volplakken.
Programmaonderdelen: tent opzetten, opening en vlaggewijding, pinksterlied, dienst op Eerste Pinksterdag, spelen, kampvuur, lekespel ‘de terugkeer van de verloren zoon’, met als boodschap: je kunt alleen iets geven in de wereld als je eerst jezelf gevonden hebt voor God.
Liesbeth Orthel
Zie ook
Heilzame afgunst. Oecumene als plek van inspiratie
In 1948 werd, na een voorbereidingstijd van tien jaar, in Amsterdam de Wereldraad van Kerken opgericht. In remonstrantse kring waren er enthousiaste voorstanders van deze stap, maar ook fervente tegenstanders… Lees verder
De mens en de andere dieren. Interview met Eva Meijer
‘Denken over, of liever: met dieren, raakt aan eeuwenoude filosofische vragen over taal en politiek. Over samen zijn met anderen dan jij. Wat betekenen begrippen als spreken of rechtvaardigheid eigenlijk in relatie tot een ander dier dan de mens? Wat voor relaties hebben we met dieren?.. Lees verder