1948
Pico staat voor Pinksterconferentie. De Pico was iets tussen de EO-jongerendag en de jamboree van de scouting in; georganiseerd vanuit diverse vrijzinnige jeugdbonden, die zich gebundeld hadden in de Vrijzinnige Christelijke Jeugd Centrale (VCJC).
Wat flitsen van de Pico 1948 in Ommen, de eerste grote bijeenkomst na de oorlog: ‘geroepen tot vernieuwing van de wereld en ons leven, zo vindt Pinkster ‘48 ons bijeen, maar dan ook wezenlijk tot vernieuwing bereid!’
Symbool van deze Pico is de fakkel: het vuur van bezieling, trouw en geloof. Dit vuur – ontvangen van voorgangers, brandend gehouden onder werkloosheid, vervolging, bezetting, bevrijding, teleurstelling – bewaren wij en houden het levend.
Al een jaar van tevoren begint de spaaractie: voor één entreebewijs (20 gulden) moet je twee spaarkaarten volplakken.
Programmaonderdelen: tent opzetten, opening en vlaggewijding, pinksterlied, dienst op Eerste Pinksterdag, spelen, kampvuur, lekespel ‘de terugkeer van de verloren zoon’, met als boodschap: je kunt alleen iets geven in de wereld als je eerst jezelf gevonden hebt voor God.
Liesbeth Orthel
Zie ook
Het gezicht van Hugo de Kraaij
Hugo de Kraaij (1972) is uit zichzelf niet zo’n prater, maar hij vertelt Michel Peters openhartig zijn levensverhaal. Gereformeerd opgevoed, maar sinds zijn puberteit deed hij een hele tijd niks aan het geloof. Zes jaar geleden ging hij weer naar de kerk bij de Federatie in Gouda, waarin ook de Remonstranten deelnemen. Een oase van verdraagzaamheid. .. Lees verder
‘Dat hebben de meisjes toch maar goed gedaan’
‘Dat hebben de meisjes toch maar goed gedaan,’ klonk het na een viering op Paasmorgen. We hadden dat jaar voor het eerst in de geschiedenis van de geloofsgemeenschap de vieringen rond Pasen verzorgd met een pastoresteam bestaande uit vrouwen. Later evalueerden we met z’n drieën de diensten, en ook deze opmerking van een gemeentelid kwam ter sprake… Lees verder