Dag van de predikant ‘Koffie en koude pannenkoeken’

Wat doet een dominee de hele dag, zeker in deze coronatijden? Kim Magnée – de Berg, remonstrants predikant van de samenwerkingsgemeente Gouda (Do, Re en VVP), laat het ons zien en wijdt er enige tekst aan.

Het zijn nog altijd wonderlijke tijden, ook voor mij als predikant. Eigenlijk zou ik in deze periode mijn vijfjaarlijkse studieverlof hebben, te beginnen na Pasen. Maar in overleg heb ik besloten dat maar deels op te nemen om er juist ook in deze periode voor de gemeente te kunnen zijn. En zo zien mijn dagen er deze tijd toch anders (of in zekere zin haast gewoner) uit dan ik begin van het jaar gedacht had.

Vandaag begint mijn dag zoals ik dat het liefste heb: ik sta bijtijds op, terwijl iedereen verder nog ligt te slapen hier. In de stille kamer zet ik koffie, lees ik de kranten en begin ik aan de kruiswoordraadsels. Een heerlijk ritueel om rustig op te starten. En ik bof: er zijn nog pannenkoeken over van gisteravond. Koffie en een koude pannenkoek, lievelingsontbijt.

Later die ochtend stap ik op de fiets om op huisbezoek te gaan. Ik vind het fijn dat ik in bijzondere gevallen toch bij mensen langs kan gaan (met inachtneming van de anderhalve meter natuurlijk). Een pastoraal gesprek in persoon, met alle non-verbale communicatie die daarbij hoort, geeft toch een verdieping die ik bij telefoongesprekken mis.

Na het bezoek rijd ik even door naar de kringloop. Net als veel anderen heb ik deze weken ook gebruikt om eens flink op te ruimen.

Ik lunch thuis achter mijn bureau, terwijl ik nog een laatste hand leg aan de pinksterpreek. Deze middag wordt de online pinksterdienst opgenomen. Het begint een beetje te wennen, dat (s)preken in de camera. En we merken dat gemeenteleden het zeer op prijs stellend dat we dit doen. Natuurlijk is er ook het landelijk aanbod, maar het gevoel om – al is het digitaal – even in het eigen kerkgebouw te zijn en de eigen predikant te zien en te horen, geeft veel mensen toch een extra gevoel van verbondenheid. Na afloop fiets ik naar huis, toch moe van de intensiteit en de concentratie die zo’n opname vergt.

Het is woensdag, en dat betekent hier in huis: avondeten op de bank voor de tv. Met de stamppot op schoot kijken we naar een film.

Na het eten ligt er een stapel van 150 kaarten op me te wachten die ondertekend mogen worden. Bij wijze van pinkstergroet sturen we al onze leden en vrienden een kaart met een foto van de kapel waar we kerken en met op de achterkant een mooie tekst.

Mijn dochters bieden aan te helpen de kaarten in de enveloppen te doen en zo zitten we gezellig rond de tafel als een echt domineesgezin waarin de kinderen het werk van moeders ondersteunen.

Halverwege de avond krijg ik een appje van een vriend: of ik zin heb even een biertje te drinken. Omdat de kroegen nog niet open zijn, spreken we af in het park. Het is frisser dan gedacht dus we maken het niet te laat. Thuisgekomen check ik nog even mijn mail en zo rond 23.15 uur kruip ik mijn bed in. Morgen weer een dag.

Kim Magnee – de Berg