Column Meiresonne: Ik heb je bij je naam geroepen

Kerkorganist, dat was mijn voorland. Want mijn vader en mijn opa waren dat ook. Maar met één ding was in die voorbestemming geen rekening gehouden. Het ontbrak mij ten enenmale aan muzikaal talent. Dat heeft wat pianoles gekost. De ontkenningsfase duurde lang. Maar mijn gepingel was gewoon niet om aan te horen. En ik wist inmiddels zeker: mijn kinderen hoeven later niet naar de kerk, en zeker niet naar muziekles.

Laat ze het lekker zelf uitvinden! Zo staat het grootbrengen van mijn kinderen me bij. Niks van ze willen. Geen doelen, geen bedoelingen. Ze zien maar. Sturen en dwingen gaan ze niet meemaken. Bijkomend voordeel: geen rondrijden van huis naar club naar les en van les en club weer naar huis.  Geen verplichtingen, wederzijds. Zij hoeven niets, wij hoeven niets. Dat is tegenwoordig heel hip en heeft ook een naam: liefdevol verwaarlozen.

Wat krijg je dan? Eerst verveling. En vervolgens, elke middag: teringherrie van zolder. Drie jongens, van acht, tien en twaalf. Niks noten leren lezen. Drie akkoorden zijn toch genoeg? En vooral veel reverb en distortion. Punkrock onder de nok. Je hoorde het een paar straten ver. Godzijdank in een buurt die veel verdroeg. Maar het was er dan ook vergeven van de Haagse artiesten: Spike, Barry Hay en Anouk, ze woonden allemaal om de hoek.

Op zijn ziekbed verzuchtte mijn vader: ‘Ach, een dominee, wat moet je ermee?’ De man van wie we altijd mee moesten naar de kerk! Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Door mijn vaders dood vond ik het geloof terug. En een sleutelnummer op het komende popalbum van twee van mijn kinderen gaat over dat piepkleine zaadje – waaruit die enorme boom groeit, waarover we hoorden op de School met de Bijbel.

Ik wilde mijn kinderen niet vermoeien met alles waarmee ik vermoeid was. Het verhaal over het mosterdzaadje? Van mij hebben ze het niet. Mijn oudste zoon heeft het zelf ontdekt. The Mustard Seed is de titel van z’n lievelingsboek – van Osho, over de gelijkenissen van Jezus. Zo kan het dus gaan. Laat je verrassen. En heb vertrouwen. Religieuze aanleg is zoiets als muzikaal talent, Max Weber zei het al. Wat erin zit kan er zo maar uitkomen.

Andre Meiresonne 
Dominee voor de Ongelovigen

Foto: Camiel Meiresonne tijdens een dienst in de remonstrantse kerk in Den Haag