Geloof kwam niet aan de orde

Speelt geloof een belangrijke rol in een relatie? In de rubriek ‘Twee geloven op één kussen’ vragen we stellen hoe het is om samen te leven met een partner die een andere achtergrond heeft en andere tradities kent aangaande het geloof. Dit keer: Ann de Bijll Nachenius en Moshé Liba uit Den Haag.

Moshé Liba en ik ontmoetten elkaar in Kameroen in 1996. Hij was daar Ambassadeur van Israël en ik kwam aan als Ambassadeur van Nederland. Vanaf de eerste ontmoeting, toen wij onze geloofsbrieven overhandigden, was er een band ontstaan tussen hem en mij. De band  groeide, terwijl we elkaar als collega’s natuurlijk regelmatig bij evenementen ontmoetten. Vaak zaten we (toevallig?) naast elkaar en de vonk sloeg over, zodat we besloten intensiever met elkaar om te gaan. Hij was weduwnaar en ik vrijgezel, dus niets wat ons tegenhield. Wel vonden we, dat we, gegeven onze functies, naar buiten niets moesten laten merken. Hij ging in september 1996 met pensioen en nam officieel afscheid van Kameroen. Na mijn kerstverlof kwamen we begin 1997 als stel terug en begon ons leven samen (met verrassing alom), ditmaal ik als de ambassadeur en hij als de partner.

Geloof niet aan de orde
Geloof en hoe hij of ik daar tegenover stonden kwam niet aan de orde. Ik had hem verteld, dat ik remonstrant ben (en leg dat maar eens uit aan een buitenlander). Hij is Jood en dus gelden voor hem de joodse hoogtijdagen. In Yaoundé (hoofdstad van Kameroen) was hij Professeur Associé aan de Faculteit van Protestantse Theologie met Judaïsme als
leeropdracht. En zo organiseerden we in de residentie een Seder Pesach voor zijn studenten. Er zouden voor mij nog veel van die avonden volgen. Daar tegenover staat, dat Moshé mij tijdens onze familiebezoeken in Israël alle voor christenen heilige plaatsen toonde, waaronder het bijwonen van een doop in de Jordaan.

Nieuw-Zeeland
In 1999 verlieten we Yaoundé en werd ik overgeplaatst naar Nieuw Zeeland en een aantal omliggende eilandstaatjes. We zouden er vijf jaar blijven. En dat betekende weer een nieuw leven opbouwen. Moshé kreeg goede contacten met de Joodse gemeenschappen in Wellington en ik werd ‘burgermoeder’ van het Nederlandse deel van de Nieuw-Zeelandse bevolking. Daarnaast nam Moshé zijn artistieke vaardigheden (schilder, beeldhouwer,
dichter) weer op en werd snel lid van het bestuur van de Academy of Fine Arts. Als remonstrant viel ook hier weinig te geloven, maar ik hield vooral oren en ogen open voor ervaringen van anderen: van oude Nederlanders tot ceremonies van Maori’s. Ik ging met Moshé mee naar de vieringen van de joodse hoogtijdagen (Seder Pesach, Hanuka, Yom Kippur). Hij vergezelde mij bij mijn ‘vak’ en officiële bezoeken, zoals het bezoek van alle ambassadeurs te samen aan de Koninginnedag van de Maori – koningin.

Terug in Nederland
In september 2004 zat mijn termijn er op en keerden we terug naar ons appartement in Den Haag. Moshé werd lid van de Liberaal Joodse Gemeente (LJG) in Den Haag en ik keerde  terug naar de remonstrantse gemeente Den Haag. We hebben, zolang dat fysiek mogelijk was, samen de wederzijdse hoogtijdagen in synagoge en kerk beleefd. Nu doen we dat thuis. We vieren Chanuka met kaarsjes voor het raam en gebedstekst door Moshé. Sabbat speelt niet echt een rol.  We missen Pesach, maar hebben wel matzes in huis . We hebben een goede band met de LJG en haar rabbijn, Marianne van Praag.

Ik ben actief in de Remonstrantse Gemeente, zit in een kring en in de redactie van het maandblad. Ik ben ook samen met een collega belast met de nieuwsbrief van de Remonstranten Den Haag, waarmee nu wekelijks wordt getracht alle contacten te handhaven: hard, maar boeiend en dankbaar werk in deze uitzonderlijke tijd.

Zo gaan wij samen ieder ons eigen weg in het geloof.

An de Bijll Nachenius (79)
Oud-ambassadeur van Nederland
Remonstrant
Drs. Geschiedenis

Dr. Moshé Liba  (88)
Oud-ambassadeur van Israël,
Dichter, Schrijver, Schilder, Beeldhouwer
Joods
Dr. Internationaal Recht