Als je twee kerken dient, heb je het samen best druk!

Twee geloven op één kussen

Speelt geloof een belangrijke rol in een relatie? In de rubriek ‘twee geloven op één kussen’ vragen we stellen hoe het is om samen te leven met een partner die een andere achtergrond heeft en andere tradities kent aangaande het geloof. Dit keer Arie Noordermeer & Mariëtte Goudzwaard uit Utrecht.

Mariëtte en Arie hebben beiden een kerkelijke achtergrond; wel ieder een andere. Mariëtte groeide op in een Nederlands Gereformeerd gezin. Ze deed daar belijdenis en maakte bij een verhuizing naar Driebergen ook een kerkelijke overstap: naar de Gereformeerde Kerk. Bij Arie lag dit wat complexer. Hij is gedoopt in een Christelijke Gereformeerde Gemeente. Toen deze kerkelijke splinterbeweging zich ophief, maakten Mariëtte en Arie een overstap naar de Gereformeerde Gemeente waar hij een groot deel van zijn jeugd doorbracht. Eenmaal op zichzelf wonend bleken er te grote verschillen tussen de kerkelijke voorschriften en persoonlijke levensvrijheid: de kerstboom, de televisie en de dansles stonden een formeel lidmaatschap in de weg. Na een zoektocht belandde hij in een midden-orthodoxe Hervormde Gemeente.

Inmiddels waren niet alleen Gereformeerden en Hervormden samen op weg gegaan, maar dat gold ook voor Arie en Mariëtte. Bij hun huwelijk kozen ze bewust voor een actieve Samen op Weg-gemeente. Hun huwelijk werd in een zondagmorgendienst ingezegend in de Utrechtse Tuindorpkerk. Enkele Jaren later werd daar ook hun zoon Martijn gedoopt.

Geloof heeft altijd een actieve rol gespeeld bij Arie en Mariëtte. Beiden hebben zelfs nog enige tijd gewerkt bij kerkelijke organisaties: Mariëtte bij de protestantse kerk en later nog bij de remonstrantse predikantsopleiding. Arie werkte enige tijd als fondsenwerver bij KerkinActie.

Ruimte

Kort na zijn toetreding tot de Hervormde Kerk ervoer Arie dit als een kerk waarbij er ruimte was om een persoonlijk geloof vorm en inhoud te geven. Maar naarmate de verbondenheid met de Tuindorpkerk langer duurde, ervoer hij toch ook een toenemende beklemming. Bepaalde dogma’s en de kerkelijke kijk op Israël speelden daarin een belangrijke rol. Een jaar of zes geleden hakte hij de knoop door, volgde zijn vrijzinnige voorkeur en werd remonstrants.

Voor hun geloof betekent dit dat ze vaak delen wat er in de dienst aan de orde is geweest. Je kunt van elkaar leren. Ook heel praktische dingen, zoals ‘tips & trucs’ in coronatijd. De afspraak is dat we de hoogfeesten zoveel mogelijk samen vieren – hetzij in een PKN-kerk, hetzij bij de Remonstranten.

Wederzijds

Mariëtte: ‘Ik vind het prima om een paar keer per jaar naar de Geertekerk te gaan. Aardige mensen; preken die zeker stof tot nadenken geven. Maar het is mij soms té vrijzinnig. Als een mens een zoogdier wordt genoemd, ga je eraan voorbij dat ze ‘de kroon van de schepping’ zijn. Neemt niet weg dat ik daar een aardige boom over kon opzetten met een lid van de Geertekerk in de Arminiusmaaltijd. Zo lang je er maar met elkaar over kunt blijven praten, elkaar respecteren in je eigen keuze. De manier waarop ze daar nieuwe leden verwelkomen vind ik bijzonder.’

Anderzijds zit Arie soms met kromme tenen in de Tuindorpkerk: ‘Als de predikant weer eens aan doemdenken doet, bijvoorbeeld. Probeer als kerk liever de zoektocht van mensen te faciliteren zonder je af te zetten tegen opvattingen waarmee je het minder eens bent. Ik ben gesteld op mijn vrijheid om de zin van het leven te ontdekken. Maar de vespertraditie voorafgaand aan Pasen en Kerst vind ik weer wel bijzonder.’

Drukte

Twee kerken dienen heeft het ook nog wel praktische nadelen. Je kunt niet altijd betrokken zijn bij elkaars doordeweekse activiteiten. Als een kerk z’n leden oproept om als vrijwilliger bij te springen bij een diaconale klus of deel te nemen aan een culturele activiteit, moet de partner dan altijd mee? Nee. Maar om toch volop bij je kerk betrokken te zijn, moet je regelmatig je gezicht laten zien. En als je je dan allebei op je eigen kerk richt, heb je het samen best druk!