Bij het schrijven van dit stukje gaat Nederland weer beetje bij beetje open. In de tijd valt dit moment kort na Pinksteren en valt het samen met het openbarsten van de natuur. Het lijkt bijna symbolisch. Met dit alles gaan ook onze eigen kerkdeuren weer open en kunnen we weer, zij het nog altijd met in achtneming van de anderhalve meter, op zondag naar de door velen van ons zo zeer gemiste live diensten. Het voelt bijna als onwennig na die lange tijd dat onze kerken dicht moesten blijven.

De vraag dringt zich op of we weer zullen terugkeren naar het oude ‘normaal’ als ook de laatste beperkingen worden opgeheven? Keren alle leden en vrienden weer terug naar onze fysieke kerk?  Wordt het beleven van het geloof nog verder een zaak van het individu? Met andere woorden, zullen we weer de kerk zijn zoals we waren, of zitten we in een soort van transitie?

Veranderd
Het lijkt niet waarschijnlijk dat het wordt zoals het was en dus dat we terugkeren naar onze oude gewoonte. En zijn we stiekem niet ook al veranderd?!
Als CoZa zijn we onder de indruk hoe veerkrachtig vele gemeenten bleken te zijn, inventief in het vinden van andere wegen om contact met gemeenteleden te onderhouden, het online aanbieden van (vaak zulke prachtige vernieuwende) diensten, kerkenraden die digitaal hun werk voort wisten te zetten, predikanten die op verrassende wijze digitale invulling gaven aan hun diensten en ook letterlijk buiten de kerk hun dienst hielden. Voor de innovatiepredikanten was het lastiger, omdat de prille resultaten van hun inspanningen zich niet direct lieten vertalen naar online. Ook vanuit het landelijk bureau is het werk volledig digitaal geworden en is de winkel gewoon open gebleven.

Nieuwe houdbare vormen
Kortom, naast de meer dan zwarte kant van de pandemie, zijn zaken onder haar druk vloeibaar geworden en hebben wij mogen ervaren dat er naast de aloude vormen van het zijn van een geloofsgemeenschap, ook nieuwe houdbare vormen zijn. Nieuwe vormen die overigens ons bereik enorm vergroten. De kijkcijfers naar onze online diensten zijn daar het bewijs van. In dit verband wil ik nog een laatste belangrijke ontwikkeling noemen: de aandacht die er in de media is ontstaan voor duiding van hetgeen we meemaken. Media, print, online en radio/tv, hebben voor die behoefte bij onze predikanten goed gehoor gekregen. De crisis heeft de belangstelling voor duiding juist vanuit de christelijke tradities vergroot.

Buiging
Terugkijkend op deze uitzonderlijke bijna anderhalf jaar, voel ik de behoefte om te bedanken. Ik wil namens de CoZa van harte en zeer oprecht iedereen bedanken die bij ons Remonstranten is betrokken, van professionals tot leden en vrienden. Voor ieders veerkracht, creativiteit en volharding in de wens te blijven verbinden en elkaar te blijven ontmoeten!
Een diepe buiging voor jullie allemaal. Samen sterk vanuit het besef dat wij ons gedragen weten.

 Teddy van der Burg
uw voorzitter