Inspirerende schoonheid

Je hebt van die zeldzame momenten dat alles ‘klopt’. Een vrije dag, zo heerlijk warm en zonnig. Al vroeg op de fiets naar de bakker. Het broodje was nog warm toen ik het in mijn tas stopte. Daarna de boekwinkel in, een tijdschrift uitkiezen om bij de koffie te lezen. Toen opeens was zij daar. Gesluierd, in het wit, ze keek me aan en strekte haar armen uit. Ik gaf haar het brood en het biljet van tien gulden, dat ik nog in mijn hand had. We spraken niet. En weg was zij; het gebeurde in een luttele seconden. Ik stond daar opeens, zonder dat verrukkelijke broodje. Zo onwerkelijk.

Deze ervaring overkwam mij vele, vele jaren geleden. Heel af en toe heb ik er nog aan terug gedacht. Nu kwam het weer boven door jullie oproep om een ‘inspirerende schoonheid’ te delen. Wie was zij? Het leek Maria wel.

Cobi Klappe
Rotterdam