Wat doet een dominee nu de hele dag? Pieter Lootsma is predikant in de remonstrantse gemeente Naarden-Bussum. Hij laat het ons vooral zien in deze rubriek.

Altijd wel inspiratie

Maandagochtend. Niks heerlijker dan meteen na het wakker worden met een grote beker koffie op mijn telefoon een beetje naar het nieuws te kijken, wat krantenkoppen snellen, apps en e-mails lezen om zo greep te krijgen op wat er de komende week op het programma staat. Woensdag is het Koningsdag. Dan ga ik voor het eerst sinds jaren weer eens naar Amsterdam. Woensdag en donderdag zijn mijn werkdagen in Naarden-Bussum, maar deze week dus alleen de donderdag. Ik sprak al enkele pastorale gesprekken en een overlegje af maar gelukkig resteert er voldoende tijd voor nog een gesprek met de familie van wie ik zaterdag de echtgenoot en vader moet begraven. Nee, uiteindelijk niet zaterdag. De uitvaartleider belt op om te vertellen dat de beoogde kerk zaterdag geen plaats heeft en of ik ook de maandag erop zou kunnen. Geen probleem, integendeel. Vandaag zijn ze druk met het schrijven van de rouwenveloppen. Hopelijk hebben zij morgen (dinsdag) tijd om mij te ontvangen. Vanuit Den Haag, waar ik woon, is het toch steeds een hele rit, maar ik ben nog niet zover dat ik de voorbereiding van een rouwdienst via Zoom wil doen. Intussen wel al contact opgenomen met Vocaal Ensemble Casuquo dat altijd garant staat voor geweldige musici tijdens zo’n dienst.

Tijdvreters
De rest van de ochtend schrijf ik aan mijn wekelijkse column in onze digitale nieuwsbrief. Aanvankelijk was het een hele klus, alleen al om de angst dat ik geen inspiratie zou blijken te hebben te managen. Maar intussen gebruik ik die column om alles te spuien waar ik me over opwind of door ontroerd raak. Deze week een vrolijk incident naar aanleiding van de geweldige Netflixserie ‘Tales of the City’, die ik samen met mijn twee huisgenoten (een Syrische journalist en een Ivoriaanse muziekstudent) bekeek.

Dinsdag. Inderdaad, ik rijd naar Bussum waar ik anderhalf uur met de weduwe en haar kinderen spreek. Ze komen met aansprekende ideeën over de muziek, maar het is de vraag of alles haalbaar zal blijken te zijn: iets uit ‘Das Rheingold’ van Wagner. Ik vind het altijd vervelend er zelf zo weinig verstand van te hebben, maar gelukkig ken ik een Wagnerkenner bij wie ik vanmiddag m’n licht maar eens ga opsteken. Het steen voor steen bouwen aan de liturgie is altijd enorm tijdrovend. Het kost me uren, zo niet dagen. Ik vraag me al m’n hele leven af of andere dominees daar ook zoveel tijd mee kwijt zijn. Pas als de proefdruk is goedgekeurd, heb ik ruimte om aan andere dingen te denken. Godzijdank ben ik komende zondag vrij.

Pieter Lootsma