Het gezicht van David van Zelm van Eldik

Het is een druk bestaan in ‘huize Van Zelm van Eldik’. David (1974) komt net van drumles als Michel Peters bij hem in Rijswijk op de stoep staat, zijn vrouw Judith zit in de keuken zich voor te bereiden op een zangconcert, twee puberkinderen schuifelen door het huis. Als landschapsarchitect heeft hij wel wat met rentmeesterschap. Alhoewel: de religieuze dimensie van deze term zegt hem minder, maar hij kan zich helemaal vinden in toekomstgericht denken en werken met het oog op volgende generaties.

Aandacht voor landschap

‘Ik kom uit een volledig remonstrants nest uit Rotterdam. Grootouders van beide zijden waren remonstrants en mijn ouders ook. Zij zijn allebei jurist. Ik deed zondagsschool en catechisatie en was daarna lid van het college van collectanten in de Arminiuskerk. Tijdens de kerstspelen kreeg ik mijn eerst theatrale vorming. Later ben ik improvisatietheater gaan doen, waar ik mijn vrouw heb leren kennen. Vijftien jaar geleden zijn we door ds. Cossée getrouwd. Ik ging landschapsarchitectuur studeren in Wageningen en vond de opdrachtgevende kant boeiender dan werken bij een ontwerpbureau. Ik heb daarna op allerlei ministeries gewerkt in verschillende rollen. In 2015 gaf ik leiding aan het beleidsprogramma dat  één nationale omgevingsvisie wilde formuleren, waarin de integratie van wonen, natuur, verkeer en huisvesting tot stand moest komen. Dat vroeg een enorme cultuurverandering en het doorbreken van de verkokering. Door lang tegen de stroom in te roeien kwam ik met een burn-out thuis te zitten. Tegenwoordig ben ik programmaleider Ons Landschap bij het ministerie van VRO en werk ik onder leiding van  Hugo de Jonge aan Mooi Nederland. Mijn taak is om de verschillende transities die Nederland moet doormaken (klimaat, landbouw, energie en woningbouw) te laten plaatsvinden met aandacht en liefde voor het landschap. Ik ben geïnteresseerd geraakt in systemisch kijken naar de wereld en pas dat toe in de ruimtelijke ordening. Vanuit de methodieken familieopstellingen en organisatieopstellingen, ben ik nu gebiedsopstellingen aan het doorontwikkelen. Hoe zien de maatschappelijke systemen en de processen in een gebied er uit onder de oppervlakte?’

Reïncarnatie

‘Ik ben nog steeds lid in Rotterdam, maar de vorm van de kerkdienst en de rituelen zeggen me niet veel. Dat was vroeger al zo, tijdens de catechisatie vond ik de gesprekken over metafysica het meest boeiend. Wat is de ziel? Wie ben ik anders dan mijn lichaam? Ds. Cossée zei bij de voltrekking van ons huwelijk dat hij wel eens dacht dat ik beter ‘naakt rond de eik van Wodan zou kunnen dansen’. Ik geloof zeer in reïncarnatie en meen dat het boeddhisme de minste ruis geeft in het denken over de oneindigheid van het leven. Wij zijn voor mij niet ons lichaam, maar onze ziel. Die ziel is er altijd en blijft zich ontwikkelen op een steeds hogere trillingsfrequentie. Onze ziel is onderdeel van de collectieve energie waar hij na onze dood weer in opgaat. Die collectieve energie wil ik zonder probleem God noemen. Mijn leven is dus een collectieve reis die meerdere generaties omvat.’

BBB

‘De BoerBurgerBeweging (BBB) vertolkt een gevoel van onbehagen, waarvan het landbouwbeleid slechts één van de aspecten is. We moeten de angst, het onvermogen en de frustratie van de boeren erkennen, dat in de eerste plaats. Banken als de RABO hebben hen altijd in de richting van schaalvergroting gedrongen, waardoor ze nu klem zitten. Kleinschalige bioboeren kunnen voor krediet vaak niet bij die bank terecht. Maar we ontkomen er niet aan om op te houden om onze vervuiling af te wentelen op elders en op later. Als ze dat mee kunnen maken dan zijn ze deel van de oplossing. Zo niet dan staat ons jaren vertraging te wachten die niet aan onze kinderen is uit te leggen.’

Michel Peters