Avondsmaalsdeelname en -mijding door lezers

Binding aan de kerkgemeenschap
Ooit tijdens een avondmaalviering in Nijmegen werd ik geraakt en besloot daarop dat ik actief remonstrant wilde zijn. Voor mij is de essentie van dit ritueel dat alle leden van de gemeenschap dezelfde handelingen doen nadat de voorganger de betekenis heeft gegeven. Het bindt mij aan de (vrijzinnige christelijke) kerk. Een geleefde gemeenschap; meer dan een verzameling losse individuen. Daar wil ik bij horen.
Paul Oortman Gerlings, Purmerend

Verbondenheid
Ik ga altijd naar de avondmaaldienst. Het bijzondere van die dienst is voor mij het brood en de wijn persoonlijk te ontvangen, terwijl wij in een grote kring staan. Deze manier geeft mij een gevoel van verbondenheid. Van mij mag het zo blijven.

Nicole Rehe, Naarden

Daar ben ik in hun midden
De maaltijd van brood en wijn in de kerk is voor mij het hoogtepunt van het kerkelijk jaar. In het Heilig Avondmaal gedenken wij Jezus Christus niet alleen, maar worden wij ook met hem verbonden en wordt expliciet: ‘Waar twee of drie in mijn naam bijeen zijn daar ben ik hun midden’(Math 18: 20). Zijn geestelijke aanwezigheid is voor mij een realiteit. In de jaren dat wij niet naar de kerk konden vierden wij het Heilig Avondmaal thuis met onze kinderen.

De viering zou geregeld, bijvoorbeeld eens per maand kunnen zijn, dan went het! Voorts is een duidelijk vast protocol waarbij de voorganger de leiding heeft, ook verlegenheid dempend. De ernst van het gebeuren verminderen door, zoals ik meemaakte, het heffen van het glas en klinken op het leven, vind ik ongepast en absoluut onwenselijk.
Willem Haaijman, Bemmel

Eenheid ervaren in verscheidenheid
Avondmaal  vieren gaat  terug  op de  mythe die  verhaalt wat er de dag en nacht voor  Jezus sterven gebeurd zou zijn. Het verhaal is niet historisch, maar toepasbaar, als handeling, in een geloofsgemeenschap, om eenheid te  ervaren in verscheidenheid. Zie je het als  een  herinnering aan de  mythe of  als een  bevestiging  van je geloof in de Christus. Ervaar je het als een deelname aan een gemeenschappelijk belijden of als een ritueel dat wereldwijd uitgevoerd wordt als geloofsteken of als een heilige handeling door een  gezalfde priester. In de handelingen weerspiegelen : ’Herr bin ichs?’, het  verraad, Getsemané en de  haan.
Chris Eijkman, Bilthoven

Ik kan niet veel met het ritueel

Ik voel niet veel bij het Avondmaal en kom er niet speciaal voor naar de kerk, want ik kan niet veel met dit ritueel. Opgegroeid in de gereformeerde traditie, was het een beladen maaltijd gedragen door schuld en boete. Althans zo heb ik het ervaren. Het is natuurlijk wel het gedenken van het sterven van Jezus Christus, dus een vrolijke boel kan het niet worden. Het is daarom zeker niet de bedoeling om er echt een maaltijd van te maken, waar het in sommige kerkgenootschappen wel eens op lijkt.

De gezamenlijkheid spreekt me wel aan en daarom zal ik af en toe toch meedoen. Uit dezelfde beker drinken ga ik echt niet (meer) doen en dat staat me dus tegen. Gelukkig gebruiken veel kerken een ander systeem.
Gert Kuiper, Utrecht

Oerervaring van het zijn
In de avondmaalsviering zie ik een ritueel om stil te staan en ons bewust te worden van het feit dat Jezus sprak vanuit de eenheidservaring, de oerervaring van het Zijn. (‘Ik ben het Al….’, logion 77 Thomasevangelie). De ‘verlossing’ die Jezus de mensen wil brengen is het ervaren van die eenheid met de goddelijke oergrond.

Een religie moet zich ervan bewust zijn dat ze juist voortkomt uit de eenheidservaring van haar stichter en dat het haar belangrijkste taak is wegen aan te geven die naar deze oerervaring terugvoeren, voor iedereen. Bij de avondmaalsviering vieren we de eenheid van God en schepping. Brood en wijn zijn slechts verwijzingen naar de hele schepping en willen ons bewust maken dat alles, ook wij mensen, ten diepste één zijn met God, Ongrond, het Al.
Gusta Sieverink-Boland, Venlo