De eerste keer

Het hoorde thuis bij de opvoeding dat we naar catechisatie gingen en na een paar jaar belijdenis deden. Ik was toen zeventien en ik herinner me dat ik die Palmzondag met een grote groep andere jongeren aangenomen werd. Het was een feestelijke dag en ’s middags kwam er bij ons thuis bezoek van mede-remonstranten om me te feliciteren en er was taart. Zelfs de bekende professor L.J. van Holk was daarbij aanwezig, want ik had ook van zijn vrouw ds. Hanneke van Holk- Meijer catechisatie gehad.

De vrijdag daarna was het Goede Vrijdag en werden we, de nieuwe leden, ’s avonds verwacht aan het Avondmaal. Ik wist niet erg wat ik me daarbij moest voorstellen en toen ik dat thuis maar eens vroeg, vertelde mijn moeder, die net als mijn vader remonstrant was, dat het te maken had met de laatste keer dat Jezus met zijn discipelen bij elkaar was geweest en gegeten had.

‘Netty gaat vanavond met je mee,’ zei mijn moeder. Nu was Netty een jonge vrouw die mijn moeder hielp met het huishouden. Ze kwam uit Nieuwkoop, uit een remonstrants gezin en was lid van de Remonstrantse Broederschap. De kerk speelde een belangrijke rol in haar familie.

Het enige dat ik me van die avond met mijn eerste Avondmaal herinner was dat Netty en ik heel vroeg moesten eten en toen hard moesten rennen om de tram te halen want de kerk was  een heel eind van ons huis.

Nu terugkijkend, denk ik dat mijn ouders nooit naar het  Avondmaal gingen, terwijl het remonstrant zijn zeker bij hun leven hoorde. Veel later in mijn leven ben ik het Avondmaal belangrijk gaan vinden, omdat we weinig rituelen kennen in de protestante kerken en de gemeente hierbij actief wordt betrokken. Dat bij de Remonstranten ieder mens bij het Avondmaal welkom is, vind ik een goede zaak. Wij hoeven niet te bepalen hoe een ander mens in het leven staat.

 Nelleke Wentges-Viëtor