Hoe smaken de Remonstranten?

Eerst moet je een tijdje proeven aan een nieuwe gemeente. Als dat bevalt, dan smaakt het vaak naar meer. We vroegen een aantal mensen dat nog niet zo lang geleden met de Remonstranten in aanraking kwam om dat proces van eerste contact eens te beschrijven. Ze willen ondertussen niet meer weg.

Gelijk thuis

Mijn naam is Trees Tehupuring, ik ben een Indonesische van Molukse afkomst, geboren in 1942 in Depok (West-Java). Vijfenvijftig jaar geleden ben ik uit nieuwsgierigheid in mijn uppie naar Nederland gekomen en hier blijven plakken. Ik heb meer dan 30 jaar een gelukkige relatie gehad. Mijn man is helaas vorig jaar overleden. 

Van huis uit ben ik hervormd; door mijn ouders geheel vrijgelaten wat het geloof betreft. Later ging ik niet vaak meer naar de kerk. Mijn man filosofeerde heel veel over het geloof en was ook heel erg geïnteresseerd in allerlei godsdiensten. Samen hebben we daar veel over gesproken. Hij was heel bijbelvast, ik niet. Het ging altijd over het geloof in het algemeen, over het christelijk gedachtegoed, over hoe we dat in ons persoonlijk leven vorm konden geven.

Mond tot mond
Van beroep ben ik IC-verpleegkundige geweest, ik heb 37 jaar in diverse ziekenhuizen gewerkt en ben nu al 21 jaar met pensioen. Toen ik nog werkte had ik een collega in Den Haag die wel eens naar de remonstrantse kerk ging. Ze vertelde dat ze daar zo prettig was ontvangen en raadde mij aan daarheen te gaan. Na de dood van mijn man had ik om de een of andere reden de behoefte me aan te sluiten bij een geloofsgemeenschap.  Op de site van de Remonstranten kwam ik de beginselverklaring tegen: vrijheid en verdraagzaamheid in zaken van geloof. Een geloofsgemeenschap waar iedereen welkom is die samen met anderen op zoek wil gaan naar een actuele manier van geloven, met respect voor ieders eigenheid. Open te staan voor inzichten uit de filosofie, de kunsten en andere religieuze tradities, de verbinding met elkaar. Allemaal woorden die me direct aanspraken. Zodoende ben ik bij de Remonstranten terecht gekomen.

Ik voelde me er gelijk thuis. Van het begin af aan heb ik het sociale aspect als heel plezierig ervaren en ben dus verder niet meer op zoek gegaan naar iets anders. Het viel me op dat vanaf het eerste bezoek mensen me aanspraken en geïnteresseerd waren in mij als persoon. Ik kom nu inmiddels een jaar naar de kerk, heb beide vaste dominees op bezoek gehad, ben vriend van de Remonstranten geworden, help bij de koffiedienst, ben gevraagd om in de diaconie te komen en voel het opgenomen zijn in deze gemeenschap als een verrijking van mijn leven. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik meer voor het sociale dan het godsdienstige aspect naar de kerk kom. Ik geloof in een God en dat geloof samen met anderen te mogen delen en beleven, het samen zingen, geeft mij een fijn gevoel.  

Wat er nog meer gedaan zou kunnen worden om het aantrekkelijk te maken voor nieuwelingen? Daar weet ik zo gauw geen antwoord op. Ik vind het belangrijk dat het sociale aspect in stand wordt gehouden. In deze wereld waar mede door de digitalisering het leven voor velen heel a-sociaal is geworden, is het heel waardevol om te behoren bij een gemeenschap waar men zich echt thuis voelt.

Trees Tehupuring, Den Haag

Een belijdenis die past bij deze tijd!

Mijn naam is Tineke Kombrink, geboren in 1947, al 52 jaar getrouwd met Kasper, moeder van 4 kinderen en oma van 7 kleinkinderen. In mijn werkzame leven was ik verpleegkundige en van de daardoor opgedane kennis en ervaring heb ik tot op de dag van vandaag nog veel profijt.

Van huis uit gingen we met ons gezin naar de Nederlandse Hervormde Kerk, daar werd de basis gelegd van mijn godsdienstige ontwikkeling. Het was een warm gezin, maar er werd niet veel gesproken over zaken betreffende het geloof. Mijn vormende jaren daarin liggen vooral in de opleiding in het Diaconessenhuis te Meppel, waarin veel aandacht werd besteed aan onze godsdienstige ontwikkeling. Ook mocht ik van daaruit een aantal keren naar het vormingscentrum van Kerk en Wereld in Driebergen.

Verder heb ik in de jaren 1996-1999 de cursus Theologische Vorming Gemeenteleden gevolgd.

Kortom, ik was graag bezig met zaken betreffende het geloof en doe dat nu nog graag.

Zo ben ik tot voor kort jarenlang commissielid geweest van Leeftocht, een programma voor ontmoeting en bezinning in Hoogeveen. (leeftocht.pknhoogeveen.nl)

PKN én Remonstranten
Ik denk dat ik besloot eens bij de Remonstranten in Hoogeveen binnen te lopen doordat er een mij bekende predikant voorging, die ik graag wilde ontmoeten. Wat ik daar als prettig ervaar is het sobere gebouw en de kleine gemeenschap. Ook fijn is dat ik zeker de helft van de bezoekers al op een andere wijze ken. En wat ik vooral als heel plezierig ervaar zijn de zorgvuldig voorbereide stiltevieringen. Ik heb al eens mee mogen zingen met de voorzangers.

Verder heb ik met een paar vrienden uit Hoogeveen meegedaan aan de gespreksgroep de zin van het leven en een zinvol leven bij de Remonstranten in Meppel, waarvan ds. Anneke van der Velde de inleider was. Het komende seizoen gaat Anneke vanuit de Remonstrantse gemeenschap een aandeel leveren aan het Leeftochtprogramma met als gespreksonderwerp, een zinvol leven.

Ook doe ik samen met een buitenkerkelijke vriendin mee aan de oriëntatiecursus Remonstranten in Hoogeveen, een leuke club waaraan meerdere leden vanuit de PKN meedoen. Ik vind het waardevol dat ik lid van de PKN en daarnaast vriend van de Remonstranten kan zijn en wil daar graag een steentje aan bijdragen.

Verwondering
Ik voel me thuis bij de Remonstranten vanwege jullie mooie geloofsbelijdenis: geen zekerheid, maar verwondering over wat ons toevalt en geschonken wordt. Geen zekerheid, maar verwondering over een bestaan, dat zijn bestemming vindt in al wat leeft.

Een belijdenis die past bij deze tijd! Ook kan ik genieten van de soms afwijkende vieringen met de nadruk op poëzie en mooie klassieke muziek.

Tineke Kombrink, Hoogeveen