Het gezicht van Birgit Jaarsma – Mollers

Birgit Jaarsma (1971), landelijk lid, studeerde eerder Theologie en vervolgt dat spoor nu op het Seminarie. Michel Peters sprak met deze theologe in spe met een sterk missionaire inslag. ‘Ik conformeer me moeilijk aan opgelegde regels, zeker als die haaks staan op mijn eigen moraal. Laat mij de boel maar door elkaar schudden.’

Mensen in de marge

‘De rode draad in mijn vier eerder afgelegde studies is ‘de mens in de marge’. Tijdens mijn studie aan het Koninklijk Conservatorium volgde ik in de avonduren colleges orthopedagogiek in Leiden. Deze combinatie leidde tot promotieonderzoek waar ik onderzocht hoe kinderen met dyslexie en dyscalculie, muzieknotatie leren lezen. Het was het eerste wetenschappelijke onderzoek ter wereld op dit gebied. Na deze onderzoeksperiode en een aantal vakken Theologie, heb ik godsdienst gegeven op het VO, om vervolgens mijn eigen praktijk voor orthopedagogiek te starten. Het GGZ-systeem doet geen recht aan de zoekende en lijdende mens en daarom werk ik al 14 jaar ongecontracteerd. Via een post master heb ik mij nog verder gespecialiseerd tot therapeut, waarbij ik heb gekozen voor specialisatie schematherapie en traumastoornissen. Bij de proefviering van Jan Jorrit Hasselaar, sloeg de vonk opnieuw over. Kon ik daar maar staan! Ik had veel ideeën over anders kerk-zijn en zodoende ben ik begonnen op het Seminarium.’

Drive

‘Hoewel seculier opgevoed, koos mijn moeder voor zondagsschool bij de NPB waar zij zelf kwam. In tegenstelling tot mijn broertjes en zus genoot ik hier juist van. Van jongs af heb ik een levend geloof waarin God en Jezus dagelijks aanwezig zijn. Bidden en bijbel lezen deed ik vanuit mijzelf. Op mijn 7^e kreeg ik een wenspop die ik Jezus noemde. Wensen werden immers door Jezus beantwoord, dacht ik toen. Echter, later leerde ik over de Tien Geboden en was hierdoor erg van slag omdat ik dacht dat ik een afgod had gediend door Jezus in een pop te aanbidden. Ik weet niet beter dan dat God en Jezus mij leiden. De bijbel zie ik als een bundel ‘hoe met elkaar te leven op aarde, in 66 delen’, aan mij om dat te vertalen naar eigentijdse taal. Ik ben niet geroepen maar geschreeuwd, zeg ik vaak grappend. Ik heb wellicht een wat onremonstrants geloof en missiedrang, maar krijg op het Seminarie voldoende de vrijheid om te mogen zijn wie ik ben. Geloven is voor mij ‘doen’. De waardigheid van ieder mens vooropstellen en ieder ander onvoorwaardelijk liefhebben met Jezus als voorbeeld. Het ego temmen en ruimte maken voor dat wat groter is dan ikzelf, een hele klus mag ik wel zeggen. De bijbel lees ik zowel vrijzinnig, psychologisch als vanuit de Joodse traditie. Naast voorbeeldverhalen zijn het eigenlijk metaforische kookrecepten, bijsluiters, handboeken of Ikea bouwinstructies. Hoe te zijn en wat te doen. Het meest adaptieve boek ter wereld want elke dag is hetzelfde verhaal weer anders.’

Kerk van glas

‘De kerk van de toekomst zou symbolisch een kerk van glas mogen worden. Transparant en daarmee open en toegankelijk voor iedereen. Voor mij zou een nieuwe remonstrantse startup zich kunnen richten op hedendaagse vragen in hedendaagse taal. Mensen door activiteiten met elkaar verbinden en zo nieuwe communities gaan vormen. Een gedeelde oergrond kan draagkracht geven en de draaglast verdelen. We zullen dan doelgroepentaal moeten gaan ontwikkelen. De Remonstranten anno nu zie ik als een schip dat op een waterval afstevent. Veel mensen op de oever vinden dat we op een ander schip moeten springen, maar dat lijkt mij niet de oplossing. Iemand moet juist op het schip springen en enkel de koers wijzigen. Laat mij dat maar proberen, ik houd er wel van om de boel door elkaar te schudden.’

Michel Peters