Het evangelie ligt op straat #Pasen

Onlangs las ik het boek Waarom doe ik dit in Godsnaam? van Gert-Jan Segers, voormalig partijleider van de ChristenUnie. Een boek vol columns die hij schreef voor het Nederlands Dagblad. Een van die columns heet Een heilige, algemene stoeptegel, refererend aan de apostolische geloofsbelijdenis. Het gaat over de vraag of er christelijke stoeptegels bestaan, waarmee de zin van lokale, christelijke politiek in twijfel wordt getrokken.

Neem je het letterlijk dan is dat een absurde vraag. Aan een stoeptegel zelf, de noodzaak of de kwaliteit ervan, is niets christelijks. Maar misschien wel in het besluit tot betegelen, of tot het leefbaar maken van de omgeving. Voortkomende uit de zorg die wij als mensen tegenover onze medemens hebben. Het willen zorgen voor een ander komt ergens vandaan. Christenen leven immers vanuit het Woord. En dat bepaalt de manier waarop wij naar God, onszelf en naar de wereld kijken.

Het is volbracht

Dat er wel degelijk christelijke stoeptegels bestaan, ontdekte ik in Ommen. Ik was daar een paar dagen op vakantie en vond er een prachtige, ontroerende stoeptegel die het hele evangelie samenvatte. Waarschijnlijk hadden de kinderen van de basisscholen de opdracht gekregen vrolijke stoeptegels te maken die zouden worden verwerkt in het trottoir. Eén kind koos voor Pasen en verwoordde in een enkele tekening de hele bijbel. We zien Golgotha, Christus aan het kruis, niet geflankeerd door twee kruizen maar door twee bomen, als ware het de levensboom en de boom van kennis van goed en kwaad uit het paradijs. Ook de geschapen dieren zijn aanwezig: de vogels in de lucht, de dieren op het land, de vissen in de zee. En Christus roept het uit: het is volbracht. Het open graf is al zichtbaar, met daaronder de woorden De wereld leeft in mij.

Eén mens kan het verschil maken

Eén kind geeft helder aan wat de betekenis is van Goede Vrijdag en Pasen. Jezus zei het zelf ooit al, Psalm 8 citerende: Door de mond van kinderen en zuigelingen hebt u zich een loflied laten zingen. Deze steen is in wezen een loflied op het werk van God. Eén mens kan het verschil maken en kleur aanbrengen in een grijze wereld die steeds meer God aan het vergeten is. Eén mens heeft het verschil gemaakt. Goede Vrijdag en Pasen zijn daar het bewijs van. In Jezus raakten hemel en aarde elkaar. In zijn leven, zijn handelen, zijn sterven en opstanding. Daar op Golgotha en in de graftuin is iets gebeurd wat ons menselijk verstand te boven gaat. Zowel in de drie uur diepe duisternis als in het ochtendgloren van de eerste dag. De wereld begon als het ware weer opnieuw bij Genesis 1, waarbij de duisternis en het woeste en doodse worden verdreven door het scheppen van het licht. Het licht bleek sterker dan de duisternis, toen en nu. Geen mens is getuige geweest van dat kostbare moment waarop de Vader zijn kind tot leven riep. Net zomin als dat we getuigen waren van de schepping. Toch bestaan ze beide. Het speelt zich af buiten de mens om, en tegelijkertijd zijn we er als mens bij betrokken, worden we onderdeel van de nieuwe schepping, wordt ons het leven gegeven en het uitzicht op het paradijs.

Pasen is levende hoop

Waar zouden we zijn als we de opstanding afdoen als wensdenken, of een verhaal om een antiheld nog wat eerbehoud mee te geven. Waar zouden we zijn zonder het nieuwe leven van Pasen in deze tijd waarbij de brandhaarden in de wereld ons te veel worden, als het eigen leven ons zwaar valt, of het verlies van een geliefde. Waar zouden we zijn als we niet samen met Job kunnen zeggen ik weet dat mijn verlosser leeft. Pasen is aanvaarden, een geschenk aannemen, je hart laten spreken, de moed houden te geloven in de levende God, in een betere wereld. Is weten dat je er niet alleen voor staat, wat er ook gebeurt in je leven. Pasen is een onverwachte wending in het lot van de mensheid, is levende hoop. Pasen is in wezen net zo concreet als een stoeptegel. Wat doen wij met Pasen? Lopen we eraan voorbij, er overheen, of blijven we stil staan?

Susanne van der Sluijs
remonstrants predikant in Doesburg