Het onderwijs wil lucht

Redactielid Geertrui Meinema-Linders werkt als leerkracht in het basisonderwijs. Zij schrijft in AdRem geregeld over haar ervaringen en over bijzondere gebeurtenissen op school en in de klas.

Deze titel klinkt alsof hij direct uit de koker van de vakbond komt. En dat is eigenlijk niet zo’n gek idee. Want ja: we moeten met elkaar echt zorgen voor een verhoging van het basisniveau in de vakken taal en rekenen en de doelen voor meer passend onderwijs zijn weliswaar op de wat langere termijn geschoven maar staan gelukkig nog steeds te wenken aan de horizon. En ja: er zijn in het laatste decennium gelukkig gelden vrijgekomen voor de verlichting van werkdruk, maar het is zeker niet zo dat we nu tijd overhouden om naar onze navel te staren. Maar het gekke is, die doelen bereik je niet door alle creativiteit en franje uit het rooster te schrappen en alleen nog maar rekenen en taal te doen (ook al zijn er scholen die dat proberen). Kinderen gedijen toch juist bij een breed aanbod, bij een kennismaking met de echte wereld, zodat ze goed voorbereid verder kunnen? En dat geldt eigenlijk ook voor passend onderwijs. Ik ben ervan overtuigd geraakt dat juist de aandacht voor het kleine, de minieme aanpassingen voor die ene, waar de rest ook wel bij vaart, het mogelijk maken dat zoveel mogelijk kinderen zo lang mogelijk dichtbij huis naar een school kunnen.

Al die dingen lukken het beste met wat lucht en ruimte. Maar wel in de volle wetenschap dat er hoge verwachtingen gelden, want aandacht geven aan wat goed gaat en wat groeit, gaat ervoor zorgen dat we langzaamaan gaan tippen aan die hoge verwachtingen.
In onze stichting kwam wat geld vrij om nog eens aandacht te besteden aan ons eigen collectieve welbevinden als team. We gaan het na goed overleg besteden aan een (hufterproof) bankje om samen te kunnen lunchen in de zon. Daar zitten we dan straks, eind mei, in de zon met een boterham te genieten van wat rust en de blauwe lucht, terwijl aan de andere kant van het gebouw de stemmen klinken van spelende kinderen.

Zou zo’n minieme aanpassing, een bankje in de zon voor het team, ons helpen om een stap voorwaarts te komen? Ik kan het bijna niet geloven en toch heb ik de laatste jaren gekkere dingen zien gebeuren.

Geertrui Meinema – Linders