
Margreet Zandbergen schreef in het vorige nummer van AdRem het artikel Niet bewaren maar doorgeven over het christendom als levende nalatenschap. De redactie stelde bij dat artikel de vraag Welke spirituele erfenis wilt u zelf nalaten? Hieronder leest u de reacties die bij ons zijn binnengekomen.
Mijn vrouw Sietske leefde vanuit:
Als je meer dan één minuut moet denken
Waarom een ander iets moet doen
Dan weet je één ding heel erg zeker
Dat je zelf geroepen bent.
Zij maakte het volledig waar, twintig jaar als vroedvrouw in Zambia, daarna twintig jaar tot haar pensionering in Harlingen. Ik heb haar levenshouding zelf in woorden gegoten. Het is de bedoeling deze woorden na haar dood op een tegeltje te laten zetten voor de zestien kleinkinderen. Wat erg bij Sietske past is dat open wordt gelaten Wie of Wat roept. Dat vond zij namelijk niet zo belangrijk.
Huigh van der Mandele, Harlingen
————————————————————————
Voor mij is verbondenheid met een geloofsgemeenschap altijd belangrijk. Ik ben vaak verhuisd en telkens weer zoek ik een gemeenschap waar ik mensen vind die verbonden zijn met dezelfde verhalen als ik en die ook op zoek blijven naar manieren om de waarden daaruit in het leven vorm te geven.
Jezus vertelde eens dat het koninkrijk van God is als een boom die uit een klein zaadje groeit en iedereen schaduw geeft.
Ik hoop door te geven dat ieder die verbonden blijft, met de wortels en stam, via mensen, boeken, eigen ervaringen, door kan groeien en weer anderen zal inspireren.
Petra Knibbe, Uden
—————————————————————–
Ik loop blootvoets over het gras
en het voelt koel en zacht
Ik lig in het gras
en kijk naar de sprieten
een veldje met miljoenen grasjes
Zo gewoon eigenlijk
zoiets als … ja dit is gras
soms bruin maar meestal groen
Maar wat kan ik doen
om grassprietjes te maken
Ik kan niets maken wat het leven
in zich heeft
Opeens voel ik me gedragen door
miljoenen sprietjes
Zoiets eenvoudigs kan een opening zijn
naar het grote onbekende
alleen zelf te beleven en nergens te lezen
Adembenemend mooi mag dat een erfenis
zijn voor ieder mens
Conny Snijders, Tilburg
—————————————————————————————–
Herkent u dit? Snel je mening / oordeel klaar hebben over die ander; afgaande op gedrag, houding en humeur van iemand? Het is me geregeld overkomen en nog wel. Om dan, na een betere kennismaking met die persoon erachter te komen wat hij of zij met zich meedraagt. Daarom deel ik graag de inmiddels gevleugelde uitdrukking in ons gezin: Als ik de neiging krijg te oordelen, moet ik mij afvragen, wat ontbreekt er aan mijn waarnemingsvermogen?
Cobi Klappe, Rotterdam

Inderdaad, de moeder van … Dochters Anniek en Liesbeth zijn geen onbekenden bij de Remonstranten. Dochter Charlotte heeft niets met de kerk. Michel Peters spreekt tussen het lover van de.. Lees verder

Het vorige artikel eindigde met het geschenk van ruimte en licht dat in alle puurheid vooropgaat: het besef dat jij, precies jij, er zijn mag. Maar met dat ik het zo opschreef, voelde ik de weerstand groeien… Lees verder