Redactioneel: Zinspeelruimte. Innovatiepredikanten in de schijnwerpers

Twee jaar zijn ze bezig, althans drie van hen, twee anderen zijn pas later aangeschoven. Veel is er óver hen gesproken: “Vernieuwers, hoezo? Zijn wij niet allemaal vernieuwers? Vernieuwers waarom? Is het oude soms niet goed genoeg meer?”

Om in te spelen op de soms hoog oplopende discussies, is in het concept beleidsplan 2020-2030 gekozen voor een ‘twee sporen beleid’. Enerzijds wordt er gesproken over vernieuwing van binnen naar buiten, dat doen wij allemaal. Anderzijds is er innovatie, een kleiner spoor, dat zich richt op van buiten naar binnen. Dit laatste is een experiment, een soort laboratorium waar onderzoek wordt gedaan en van alles wordt uitgeprobeerd.

Het is natuurlijk vreemd om twee woorden die precies hetzelfde betekenen te gebruiken voor twee verschillende zaken. Johan Bouwer verheldert in zijn artikel dat zowel geleidelijke innovatie (bij ons vernieuwing) en radicale innovatie (bij ons innovatie) én de wisselwerking tussen beide nodig zijn voor een duurzame toekomst. In een interview licht ik toe dat innovatie op twee pijlers rust: nieuwe doelgroepen en een nieuwe theologie. Twee jaar lang hebben de innovatiepredikanten met deze pijlers geëxperimenteerd. In dit nummer geven zij voor het eerst een inkijkje in hun werk.

Sigrid Coenradie noemt zichzelf verhalenmaker en droomt van een eetcafé met lange tafels waar iedereen kan aanschuiven. Een rustplek in een dolgedraaide samenleving. Hier kun je diepgaand met elkaar in gesprek gaan over: ‘Wie ben ik, wie ben jij, wie zijn wij?’ Het liefst wil zij doelgroepen van buiten en binnen de kerk mengen.

Rachelle van Andel kickt op misfits. Totaal verschillende mensen samenbrengen, elkaars verlangens leren kennen, creativiteit laten opborrelen en je met elkaar inzetten voor een rechtvaardige samenleving. Haar speelruimte bevindt zich vooral buiten de kerk. Als een pelgrim trekt zij de wereld in, op zoek naar nieuwe ontmoetingen.

Jaap Marinus gelooft in vriendschap en gezelligheid. Hij droomt van een kerk waar je kunt zeggen wat er speelt, wat er in je omgaat en waar alles er mag zijn. De Bijbel en muziek zijn belangrijke inspiratiebronnen. Naar buiten toe mag de kerk wel wat vaker dwarse tegengeluiden laten horen.

Susanne van der Sluijs is een vreemde eend in de bijt. Zij is student van het remonstrants seminarium en predikante in Doesburg en participeert in de learning community. Zij droomde van een plek waar geloof, cultuur en commercie samengaan en inspireerde hiermee een groep ondernemers om een leegstaande kerk te kopen. De speelruimte wordt inmiddels bedreigd door commerciële belangen, maar zij laat haar droom niet los.

Claartje Kruijff ontwikkelde BGT (Biblical Group Therapy). Deze therapie begint met een rondje: Hoe gaat het met je? Vervolgens wordt de existentiële ruimte aan de hand van de Bijbel verkent en verdiept. Hierdoor ontstaat er een plek die anders is, misschien wel heilig.

Johan Goud, innovatiepredikant ‘avant la lettre’, schrijft dat wij graag denken dat liefde en geloof op ervaring berusten, maar onze geloofsweg weerspiegelt zich in taal. Stotterend, stamelend, leergierig en kijkend in de ogen van de lijdende ander opent zich een pad tegen de onverschilligheid.

Bert Buijzert,  directeur van Stichting STEM, schrijft hoe het spelen van het dialoogspel Tussen zon en maan hem hielp om zijn eigen stem te vinden. En dat niet alleen, hij luisterde naar ontregelende ervaringen van anderen en ontdekte zo hoe verbinding kan ontstaan.

Uitsmijter en tevens jongste deelnemer aan deze special over zinspeelruimte is Jorn den Hertog. Hij organiseert kanotochten met het thema ‘Wat drijft jou?’. Zwijgend en mediterend op deze vraag peddelt hij richting een klooster in Egmond. In Amsterdam maakt hij een tussenstop om een college aan het remonstrants seminarium te volgen.

Ik wens u veel zinspeelplezier!

Christa Anbeek
Hoogleraar remonstrants seminarium en begeleider van de learning community van de innovatiepredikanten