Het gezicht van Mieke van Elk

Waar Remonstranten bij elkaar komen, daar is Mieke van Elk (1968), voorzitter van gemeente Lochem. Zo lijkt het wel eens. Tussen de file en haar werk door spreek ik in Utrecht met deze zeer actieve Remonstrant die eigenlijk ‘over het geloof niet zo veel te vertellen heeft’, vindt ze zelf. Valt erg mee, kan ik alvast verklappen.

Wortels

‘Ik ben op Rozenburg bij Rotterdam geboren als oudste van drie kinderen. Mijn moeder zorgde voor ons en was actief als vrijwilligster in de Gereformeerde kerk waar mijn ouders uit komen. Mijn vader werkte bij IBM. Op mijn veertiende deed ik al een cursus Basic programmeren op zijn hoofdkantoor. We woonde later in Haastrecht en Reeuwijk. In Gouda ging ik naar het Christelijk Lyceum waar ik de HAVO heb gehaald. Voor de School voor Journalistiek werd ik uitgeloot. Op stel en sprong moest ik wat anders verzinnen, toen ben ik een korte ICT- opleiding met later allerlei toegevoegde modules gaan volgen. Voordat ik daarmee klaar was, had ik al een baan als medewerker ICT bij de UvA.  Na allerlei banen in de ICT, werk ik nu als projectmanager ICT bij steeds verschillende opdrachtgevers. Ik leerde een remonstrantse man kennen in Den Haag, ben bij hem ingetrokkenen en later met hem getrouwd. Zo kwam ik bij de remonstranten in Den Haag terecht en na onze verhuizing bij de remonstranten in Delft.  Die relatie ging uiteindelijk niet goed, ik raakte in de verstrooiing en kwam een tijdje niet meer in de kerk. Tot ik mijn huidige man leerde kennen die uit de Achterhoek kwam. Dat was een uitstekende reden om naar Lochem te emigreren rond 2002.  We zijn getrouwd, kregen een kind dat we wilden laten dopen, zochten een kerk en zowaar: er zat een remonstrantse kerk in Lochem. Ik kwam al snel in de kerkenraad ‘plus’, deed de publiciteit en de ledenadministratie en werd  in 2014 voorzitter.

Gouden lepel

‘In Reeuwijk was mijn geloof vrij traditioneel. Alle tien de geboden kwamen in een jaar wel aan de orde. Dat geloof heeft zich langzaamaan ontwikkeld. Nu geloof ik vooral dat God door mensen werkt.  Daarom vind ik een hechte en warme kerkelijke gemeenschap heel belangrijk. Ik tref er mensen die allemaal het goede met elkaar en met de wereld voor hebben en toch heel verschillend zijn en geloven. In de zondagse dienst kan ik stil worden en ontsnappen aan de waan van de dag, heerlijk!  Opgeladen en geïnspireerd ga ik de week dan weer in. De hoop op een betere wereld ervaar ik ook zelf, ik ben een uitermate optimistisch mens. Ik ga (bijna) altijd uit van het beste in een mens. Ik probeer niet egoïstisch te zijn en er te zijn voor anderen. Het mooie is:  die positieve houding krijg ik ook terug, mensen vinden het prettig om met mij samen te werken. Mijn man noemt dat: je bent met een gouden lepel in je kont geboren. Dat is wel zo, het voelt als een voorrecht.’

Zonnige toekomst

Een paar jaar geleden kregen we met Henk van den Berg een nieuwe predikant; hét moment voor een nieuwe start natuurlijk. Dat viel bijna samen met het begin van de vriendenwerfcampagne. Dat nieuwe elan wérkt. We hebben er 24 vrienden bij gekregen. Op een leden- en vriendenaantal van 100 is dat natuurlijk aanzienlijk. Dit voorjaar denken we in de gemeente na over hoe we verder gaan. Misschien een extra zondag met een andere vorm van activiteit? Of een dienst in Zutphen in plaats van Lochem? Of financieel overleven door een goede exploitatie van het kerkgebouw? Als voorzitter wil ik graag dingen in beweging houden en iedereen betrekken bij de toekomst en ook verantwoordelijk maken. Dat gaat voorlopig prima.’

Michel Peters