God liet zich zien, terwijl we niet zochten

Eind 2016 traden Theo en Marjo Kuipers toe tot de doopsgezinde-remonstrantse gemeente Hoorn. Ze zijn oorspronkelijk van katholieke huize, zijn later overgegaan naar de PKN en voelen zich nu dusdanig op hun plek bij de DoRe dat ze vriend wilden worden. Voor onze rubriek ‘Ervaringen met God’ vroeg ik hen naar hun geloofservaringen. Ik wist inmiddels dat zij zich graag laven aan kloosterspiritualiteit en speciaal graag bij Casella in Hilversum komen. Ooit hopen zij zelf ook in een gemeenschap op religieuze basis te kunnen wonen. De liturgie doet hun veel. Het afgelopen jaar heb ik trouwens verschillende vespers en andere vieringen met hen samen voorbereid.

Maar het antwoord op de vraag of zij een voorbeeld konden geven van waar en hoe zij God ervaarden bleek toch weer ergens anders te liggen. Namelijk: de grachtentocht tijdens de Gay Pride van 2016. Zij voeren mee op de World Religion Boat. Organisator ds. Barbera Rogoski was erin geslaagd vertegenwoordigers van alle wereldreligies en het humanisme op deze boot bij elkaar te brengen. Inclusief een aantal geestelijk leiders. Theo en Marjo waren er als christenen, maar ook in nog een andere categorie, die van de ‘Proud Parents’. Marjo vertelt: ‘Sinds onze zoon op zijn 18e uit de kast kwam (hij is nu 31), hebben wij ons bezighouden met de vraag hoe je juist als gelovige ouder je kind kunt steunen. Ik ben toen echt op zoek gegaan naar een plek in de kerken om daar met andere ouders over te spreken. Iedereen heeft immers om te gaan met reacties en je familie en sociale omgeving en er zijn ook dingen waar je je zorgen over maakt of onzeker over bent. Maar zo’n plek bleek er niet te zijn. Wel ontdekten we dat het  niet altijd vanzelfsprekend is dat homo-jongeren door hun ouders gesteund worden, helemaal niet als geloofsvragen in het geding zijn. We waren erg blij ons op deze boot te kunnen presenteren als proud parents’.

Theo: ‘Als je vraagt naar een godservaring: dat was voor mij het moment dat de boot onder een brug was door gevaren en weer tevoorschijn kwam en we op dat moment onze witte ballonnen loslieten met daarop de symbolen van alle religies. De mensen op de kant stonden met open mond te kijken. Veel mensen waren geëmotioneerd. ‘Wie of wat God ook is, dit heeft Hij toch maar mooi voor elkaar gebokst.’ Marjo: ‘Voor mij was er een ander moment dat ik voelde dat God heel dichtbij was. Een beeld: ik zag hoe de Franse homoseksuele imam aan boord daar stond, met zijn arm omhoog, en direct achter hem zag ik de Westertoren, waaraan de regenboogvlag wapperde’. Theo: ‘Het blijft niet beperkt tot die ene dag. De ontmoeting wordt voortgezet in een reeks tafelgesprekken waar datzelfde motief van de World Religion Boat het uitgangspunt is: ‘Coexist in freedom’. Naar elkaar luisteren, elkaar opzoeken, elkaar steunen over de grenzen van religies en genderidentiteit heen. Een paar weken geleden hebben we een joodse vrouw die meevoer te gast gehad om tijdens een oecumenische maaltijd en viering hier in Hoorn te spreken over Jom Kippoer en verzoening’.

Op verrassende plekken ervaren we God, in de stilte waar we zoeken, maar ook midden in de drukte en massaliteit.  God liet zich zien, maar werd op dat moment niet door ons ‘gezocht’. Maar wij zagen hem wel.

Bert Dicou
Redactie AdRem, predikant in de remonstrants-doopsgezinde gemeente Hoorn