Bidden is wachten op verbinding

Foto: Fred Hammers

Een gesprek met Tina Geels, predikante Vrijzinnig Delft, over bidden, begint bij haar kindertijd toen ze weinig had met bidden. Dansen, dat was haar ding. Voor haar voelde dans altijd al religieus aan. Voor religie stond ze van jongs af aan open, dus die combinatie was en is nog steeds vanzelfsprekend. Toen ze echter een dansopleiding begon, werd die religieuze dimensie totaal niet herkend in het wilde Amsterdam van de jaren ‘60. De werelden van theologie  en dans die zij in zich verenigde, bleven in de opleiding gescheiden.

Ze stapte over naar theologie, maakte kennis met liturgie en allerlei vernieuwende vormen daarvan. Ze was bezig met ‘leven wat je bidt’ en ‘bidden in de beweging van het leven zelf’. ‘Want’, zegt ze, ‘mijn gebedsleven ontwikkelde zich toen in het maatschappelijk leven, in het doen’.

Verinnerlijking

Later werd de stilte steeds belangrijker. Ze omschrijft het als een proces van verinnerlijking en leren afstemmen op de grondtoon van je leven. ‘Ik heb meer geduld gekregen en heb leren wachten. Ik voelde dat ik anders de grondtoon van mijn innerlijk leven miste.’

Waar ik ook voorga als predikant, steeds vraag ik mij af hoe het op die plek is, wie zijn de mensen, wat beweegt ze? Dan wacht en zoek ik hoe ik deze ene mens of deze groep mensen kan verbinden met de geestelijke wereld.’ Daarom schrijft ze gebeden liever niet meer op. Ze wil denken en wachten, inkeer en afstemming, lege handen en de aandacht naar binnen. Mensen zakken daardoor vanzelf de rust in. Dan komen bij haar de woorden op. Voor de zekerheid is er een spiekbriefje, aldus Tina.

Gebed zonder woorden

Ook het gebed zonder woorden vindt ze belangrijk. Dat gaat wat Tina betreft de hele dag door. ‘Ik ben steeds op zoek naar verbinding. Dat is nodig als je bijvoorbeeld op huisbezoek gaat. Als mensen dan willen dat je met ze bidt, is het niet meer een kwestie van ‘woorden verzinnen’, maar kan ik de Geest haar werk laten doen in mij en door mij.’

Volgens Tina getuigt het ook van een grote onbescheidenheid als je denkt en leeft, bidt en doet alsof God op afroep beschikbaar is. God vind je juist tijdens het zoeken en wachten in je leven, ook als dit ongemakkelijk of verlaten voelt.

In Delft werkt haar gemeente mee aan de totstandkoming van een experimenteel stadsklooster. De kleine kerken rond de Oude Delft werken samen om kapel, school en herberg te zijn, om te delen en de stilte aan te bieden aan de stad. Gaandeweg wordt gewerkt aan het opbouwen van een ‘leefregel’ voor het stadsklooster. ‘Alle tradities (soefisme, hindoeïsme, boeddhisme enz.) mogen meespelen in dit spel van verbinden en de weg naar binnen verkennen. We trekken daarmee nieuwsgierige mensen die met ons mee willen op die verkenningstocht. Daar zijn we van overtuigd.’

Ineke Ludikhuize

Wie verder wil lezen: ‘Tussen vraag en antwoord, vrijzinnig bidden in de praktijk’. Tina Geels werkte mee aan dit boek. Het is voor €15 (exclusief verzendkosten) te bestellen bij de VVP, info@vrijzinnig.nl of 030-880 1497

Zie ook

Het gezicht van Teddy van der Burg
28 september 2017

Het gezicht van Teddy van der Burg

Teddy van der Burg (1957) is in april voorzitter van de CoZa geworden, begin juni leidde zij haar eerste Algemene Vergadering. Een rustige ‘vuur’doop. Vandaag eerst maar eens een persoonlijk portret van onze nieuwe leidsvrouw. Plannen voor de toekomst en beleidsvoornemens komen later wel eens aan bod… Lees verder

29 augustus 2017

Boekrecensie: Vragen als houvast

Koen Holtzapffel, auteur van het zojuist verschenen ‘Houvast. Aan de vraagzijde van het bestaan’, heeft mij twee keer hetzelfde artikel toegestuurd, het eerste exemplaar was ik kwijt geraakt. Het gaat.. Lees verder