Kroegpraat

Foto: Renata Barnard

Vaste klanten van mijn buurtkroeg weten dat ik iets heb met geloof en kerk. Ik begin er uit mezelf niet gauw over, maar om de een of andere reden beginnen mensen er met mij over. Frustraties, nieuwsgierigheid, lief en leed: van alles biedt een aanknopingspunt. Een Rooms opgevoede man uit Limburg sprak mij aan. Komt al jaren niet meer in de kerk, wil er ook niets meer van weten, maar ondertussen voel je het heimwee naar de geur van zijn jeugd. Wat ik vind van de paus, wil hij weten. Nou moet ik weinig hebben van het instituut ‘paus’, maar als je dan toch zoiets hebt, is het fijn als iemand dat instituut met oprechtheid en bescheidenheid vult of in elk geval een poging daartoe doet. Dat vertel ik hem. Hij humt wat, drinkt een slok bier en geeft met een blik die niets te raden over laat zijn mening: ‘En jij gelooft ‘m’ ?’  ‘Voorlopig geloof ik ‘m’, zeg ik, ‘omdat hij tot nu toe oprecht overkomt en daden bij zijn woorden voegt.’ Meer gehum, meer bier en dan: ‘Huichelarij is het’.

Ik vraag  wat volgens hem een goede paus moet doen. ‘Zichzelf opdoeken!’  Het antwoord komt uit z’n tenen. ‘ Of nee’ , corrigeert hij, ‘eerst al die kardinalen en bisschoppen wegwerken en dan zichzelf.’  ‘Dat gaat niet werken’ , zegt een van zijn vrienden die inmiddels is aangeschoven. ‘Weet je wat ze moeten doen? Vrouwen in die functies zetten.’ ‘Vrouwen? Ben jij gek. Die moeten zich daar niet voor lenen!’ Ze kijken naar mij. Ik ben een vrouw, dus ik heb er vast een mening over, denken ze. Maar eerlijk gezegd, heb ik die niet meteen. Sterker, ik loop nou al dagen te dubben of vrouwelijke bisschoppen (kardinalen, dekens enz.) een vooruitgang zijn. Ik weet dat rooms-katholieke vrouwen dat vaak wel vinden. Ik voel me  verwant met hun strijd voor een vrouwvriendelijker kerk. Als laagkerkelijke protestant ben ik het echter ook eens met de stelling dat vrouwen zich er niet voor moeten lenen. Maar hoe reëel zijn deze radicale visies? Niet, vrees ik.  De mannen kwamen niet verder. Dat is ook het typische van borrelpraat. Mijn verwarring duurt nog wel even voort. Leve de kroeg.

Kroegpraat is de rubriek over gesprekken die remonstranten (predikanten of gemeenteleden) op allerlei plekken buiten de kerk hebben met mensen die niet of niet meer religieus zijn. 

Ineke Ludikhuize
Redactie AdRem, lid van de Geertekerk in Utrecht

Zie ook

29 augustus 2017

Boekrecensie: Vragen als houvast

Koen Holtzapffel, auteur van het zojuist verschenen ‘Houvast. Aan de vraagzijde van het bestaan’, heeft mij twee keer hetzelfde artikel toegestuurd, het eerste exemplaar was ik kwijt geraakt. Het gaat.. Lees verder

Leven van gebed
28 september 2017

Leven van gebed

Monniken en monialen leiden een leven van gebed. Zoals de remonstrantse predikante Willemien Van Veen – de Graeff aanduidde is dit niet alleen voorbehouden aan kloosterlingen. Iedereen kan immers proberen zijn leven af te stemmen op God. Kloosterlingen doen dat op hun eigen manier… Lees verder