Het gezicht van Jethro Zevenbergen

‘In mijn leven zijn dingen soms een ‘tikje doorgeslagen’’, geeft Jethro Zevenbergen (1970) zelf aan. Ja, misschien kun je een flat waarin alle wanden van de huiskamer en de gang vol staan met boeken en CD’s wel als zodanig beschouwen. En een keuken waarin vier wanden tot het plafond vol staan met potjes kruiden eveneens. Hij is sinds 1 september 2019 voorzitter van de Remonstranten in Rotterdam. Hij is bovendien Quaker. Niet heel raar dat we in een nummer over stilte bij hem uitkomen, maar dat hoort u zo.

Geweldloosheid als leidraad
‘Ik ben geboren in Roosendaal. Mijn ouders waren linkse langharige hippies die religie iets vonden ‘voor als je zelf niet kunt nadenken’. Het was de tijd van pacifisme en van vredesactivisten die in Woensdrecht wakes hielden tegen de kruisraketten, maar ook de hekken doorknipten. Zo werd ik aanhanger van Gandhi, die religieus geïnspireerd bleek te zijn en wél zijn tegenstanders respecteerde. Zo ben ik me in religies gaan verdiepen en leerde ik dat geweldloosheid ook in de Bergrede terugkomt en dat ook het boeddhisme een geweldloze benadering kent. Op mijn 19e kwam ik bij de Quakers uit. Zij zijn ondogmatisch, geweldloos en mannen en vrouwen worden er gelijkwaardig behandeld. Ook LHBT-ers zijn er van harte welkom. Ik ben nog steeds lid en vertegenwoordig de Quakers sinds 2015 in de Raad van Kerken in Nederland. Ik woonde een tijd in Brussel, toen ik terugkwam in 2008 ben ik in Capelle a/d IJssel gaan wonen. De dichtstbijzijnde Quakergemeenschap in Den Haag was voor mij moeilijk te bereiken, dus ben ik maar eens bij de Remonstranten in Rotterdam gaan kijken. Daar heb ik mijn Hongaarse vrouw Agnes leren kennen, alle reden om te blijven dus. In 2013 ben ik lid geworden. Samen met Agnes heb ik sinds 2011 kinder- en jongerenkringen gedraaid en sinds 2012 heb ik jaarlijks de Stadsretraite meegeorganiseerd. Ook zijn Agnes en ik sinds 2015 samen via onze gemeente betrokken bij vluchtelingenwerk’.

Brood op de plank
‘Na het gymnasium in Bergen op Zoom ging ik studeren in Nijmegen met in 1995 een doctoraalexamen in de Wijsgerige Pedagogiek. Ik was daarna vijf jaar promovendus maar ik heb dat door onenigheid met mijn begeleider niet afgemaakt. Voor mij was de universiteit een doodlopende weg geworden, in 2000 heb ik de overstap gemaakt naar de IT. Twintig jaar lang was ik UNIX – systeembeheerder bij diverse instellingen, ondermeer bij het Max Planck Instituut voor Psycholinguistiek en bij ASR verzekeringen’.

Goddelijke inspiratie
‘De Quakers zijn ontstaan in 1652 in Engeland. De oprichters hadden genoeg van de drogredenen van theologen die politieke conflicten goedpraatten. Zij hingen een pacifistische levenshouding aan en wilden niet meedoen aan sektarisch geweld. Waar andere ‘dissenters’ zijn verdwenen, zijn de Quakers levensvatbaar gebleken. Wel is het altijd een kleine kerk gebleven, in Engeland zijn er nu 30.000 leden. Bij een Quaker-samenkomst staan de stoelen in een cirkel, met in een midden een kaars en de Bijbel. De aanwezigen wachten in stilte tot de Heilige Geest hen inspireert. Als dat gebeurt, dan staat iemand op en deelt wat hem of haar op het hart ligt. Door stil te zijn willen we ruimte laten aan inspiratie van buiten die aan het eigen ego voorbij gaat en een houding van welwillendheid naar de ander toe stimuleren. ‘Leven vanuit het Innerlijk Licht’ heet dat. Besluitvorming gebeurt bij Quakers niet bij meerderheid, maar op basis van consent. Alle argumenten moeten op tafel komen, voor machtsspelletjes is geen ruimte. Soms formuleren we alleen de punten waar we het over eens zijn en vragen voor de rest om Goddelijke Leiding. Pure democratie dus!

Michel Peters