Tussen twee regenbuien door

Tussen twee regenbuien door

Wat doet een dominee nu eigenlijk de hele dag? In deze rubriek krijgt u daar een beeld van. Vandaag beschrijft geestelijk verzorger Pieter Hartevelt een werkdag in het verpleeghuis waar hij werkt.

Half 7 begint de dag. Beelden van dromen lossen op als mistflarden. Samen zitten Remco en ik aan het ontbijt met de onvermijdelijke kop koffie erbij. Op de tablet lees ik de krant (NRC). Het bewuste artikel gaat over jongeren die meededen aan een antipestprogramma. Het blijkt dat twintig procent van hen nog steeds met pesterijen te maken heeft.

Na het ochtendritueel is het tijd om naar het werk te gaan. Manlief is al met de auto vertrokken. Het regent pijpenstelen, dus regenkleding aan. Na een fietstocht van 35 minuten arriveer ik glimmend van het hemelwater bij verpleeghuis Cardia Landscheiding in het Haagse Mariahoeve. Donderdagmorgen verzamelt het kader van Landscheiding zich voor overleg. De locatiemanager belt in. Wegens de vertrouwelijke aard van zijn inbreng trekken we ons terug in het kantoor van de verpleegkundig specialist.

Als geestelijk verzorger beschik ik over de luxe van een eigen kantoortje waarvan ik vermoed dat het ooit een deel van de gang was. Merkwaardig genoeg heb ik daardoor een balustrade in mijn kantoor. Ik trek mij er terug om onder andere e-mails te beantwoorden. Eén mail heeft te maken met de locatie van de kerkdiensten. Dat een deel van het Grand Café als kerkzaal ingericht wordt is niet naar ieders wens. Is het niet mogelijk om een andere ruimte te benutten?

In afwachting van een gesprek daarover met het hoofd van de facilitaire dienst schuif ik later aan bij een van de bewoners. Ze drinkt koffie in het Grand Café en waardeert de aandacht, maar wil in geen geval op de foto.

Het hoofd van de facilitaire dienst zegt dat er een nieuwe geluidsinstallatie voor de kerkdienst besteld is. Met de technische man wordt afgesproken dat de kerkdiensten ook de volgende zondag in het Grand Café gehouden wordt. Vervolgens inspecteer ik even de stilteruimte.

Na de lunch staat nog een aantal gesprekken gepland. Zo wil de bezorgde mailschrijfster – vrijwilliger bij de diensten en dochter van een van de bewoners – haar verhaal doen. Aan het eind van de middag bezoek ik een van de andere bewoners – een breekbare dame van 101 – in haar kamer.

Als het tijd is om naar huis te gaan staan de hemelsluizen weer open dus, gehuld in regenkleding, fiets ik weer naar huis. Remco is al thuis en samen maken we het eten klaar. De rest van de avond is rustig. Als ik kan lees ik graag om te ontspannen. We zijn best wel moe, dus besluiten vroeg naar bed te gaan.

Zie ook

Ontroerende Stabat Maters
7 juli 2022

Ontroerende Stabat Maters

De Moeder stond door smart bevangen en met tranen langs haar wangen waar haar zoon gekruisigd hing. Een van de mooiste vertalingen van het dertiende-eeuwse Stabat Mater is van Willem.. Lees verder

De veertigdagentijd als periode van omvorming
5 maart 2024

De veertigdagentijd als periode van omvorming

Peter Korver beleeft de veertigdagentijd heel bewust als periode van omvorming. Hij geeft suggesties hoe wij dat ook kunnen doen… Lees verder