De dag van de dominee: Ik Jitsie, jij Jitsiet

Wat doet een dominee de hele dag, zeker in deze coronatijden? Jan Berkvens, remonstrants predikant in Hoorn en Oude Wetering en predikant van jongerengemeente Arminius, doet verslag.

Toen ik volmondig ‘ja’ zei op de vraag of ik mee wilde doen met deze rubriek wist ik natuurlijk niet dat mijn dagen er een week of twee later volstrekt anders uit zouden zien dan ik voor ogen had. Voor de veertigdagentijd had ik een spannend programma bedacht voor mijn drie gemeentes, met het lezen van een boek en het bezoeken van de bijbehorende theateruitvoering, een filmmarathon en het met elkaar vervaardigen van een kunstwerk waarvan de apotheose zou naderen met Pasen. Dat zou een mooi veelzijdig beeld opgeleverd hebben, van een dominee die met de trein en klapfiets stad en land afreist om zijn drie gemeenschappen te bedienen. De realiteit is dat het treinabonnement volledig onderbenut wordt in deze periode en dat de klapfiets keurig opgeplooid in de kelder staat (in het Vlaams heet zo’n ding een plooifiets).

Coronadag
Hoe ziet de dag er dan wél uit? Ik kies een lukrake dag, ergens in april. Deze morgen begin ik relatief vroeg aan mijn zelfopgelegde ochtendwandeling. Rond zes uur loop ik al richting Westerpark in Amsterdam. Tijdens deze dagelijkse anderhalf uur ontstaan doorgaans de ideeën voor de podcasts en andere activiteiten, maar vandaag staat opeens de aanpak van de landelijke viering op poten. Thuis aangekomen krabbel ik de grove lijn even op een papiertje, doe nog wat pilatesoefeningen, maak mijn ontbijt, spring onder de douche en lees de krant. Om half negen zit ik dan eindelijk aan de uitwerking van de viering en om tien uur begint Hoorn Ontmoet Online, via Jitsi. Later die ochtend voer ik nog een aantal pastorale gesprekken. Dan is het tijd voor de lunch: Ik haal eerst wat boodschappen en dan gaan we hier aan tafel.

Gesprek met kassière
Na de lunch voer ik een kort overleg met een van mijn kerkenraadsvoorzitters: hoe pakken we de komende weken aan? Hoe bevalt de wekelijkse podcast, welke betrokkenen bij onze gemeente zouden een telefoontje kunnen gebruiken? Hoe communiceren we het niet doorgaan van de activiteiten van deze maand? Die middag zit ik lekker in de zon in de vensterbank van de plaatselijke supermarkt, samen met een van de kassières. Ik heb haar gevraagd of ze het leuk vindt om in een van mijn podcasts te delen hoe haar werk is veranderd door de beperkingen. Dat leek haar wel wat, dus belanden we in een bijzonder leuk gesprek over haar ervaringen en haar leven. In het Jordanees deelt ze dingen die ik niet van haar wist, maar buitengewoon interessant vindt. Ze is moslim geworden en twijfelt over hoeveel zekerheid dat haar brengt. We twijfelen misschien allemaal wel aan wat we altijd als zekerheden hebben gezien, denk ik dan.

Pakketjes uitdelen
Thuis werk ik eerst de podcast uit, en daarna zet ik samen met de muzikanten de landelijke viering in elkaar. We eten snel even een pasta en vervolgens log ik in om met de jonge remonstranten in gesprek te gaan over hoe we de stormen in ons eigen leven doorstaan. We doen dat rond Marcus 4: de opstekende storm die uiteindelijk tot stilte gemaand wordt. Na een rondje over hoe het met elk van ons gaat duiken we de tekst in, een bijzonder interessant gesprek ontvouwt zich. De dag sluit ik af met mijn dagelijkse wandeling door de stad. We delen elke avond twee pakketjes eten en drinken uit aan dakloze mensen in de stad. Mensen die ik voorheen niet duidelijk ‘zag’. Het levert boeiende ontmoetingen op. Ik check nog even de mail en sluit dan de computer voldaan af. Wat is het toch een mooi beroep!

Jan Berkvens