Het gezicht van Els van der Naalt

Els van de Naalt (1966) haakte, na een gereformeerd en evangelisch geloofsleven, uiteindelijk aan als liberaal christen bij de Federatie in Gouda. Zij vertelt Michel Peters open over de moord op haar broer Fred in 2014. Die gebeurtenis zette haar leven op zijn kop. En opende voor haar een nieuwe weg om te gaan.

Reb-els
‘Ik kom uit een gereformeerd gezin (Sebaldeburen, Groningen). Mijn vader was huisschilder, mijn moeder zorgde voor de vier kinderen. Ik had een onbezorgde jeugd, maar ik had altijd het gevoel dat de wereld daar te klein voor me was. Na de christelijke MAVO in Grootegast volgde ik de HAVO in Leek. Maar ik trapte vooral lol in die tijd en had het gezellig met mijn vriendinnen. Ik voltooide daarna de kappersschool. Op mijn 16^e leerde ik mijn man Johan kennen met wie ik nog steeds samen ben. Hij studeerde aan de universiteit en vroeg zich bij alles af of het klopte, wat mijn hang naar kennis aanwakkerde. Ik begon een HBO-studie Voorlichtingskunde, die ik in Wageningen heb afgemaakt toen wij verhuisden naar Utrecht. Ik werkte als consultant en trainer bij communicatieadviesbureaus. Na een burn-out op mijn 35^e moest ik het roer echt omgooien. Ik volgde een opleiding tot counsellor en heb nu al zestien jaar een goedlopende praktijk. Ik vind het vreselijk boeiend om mensen te helpen om af te komen van hun weerstanden en hun onzekerheden.’

Vervormd
‘Mijn vader stapte op een gegeven moment over naar de Volle Evangelische Gemeente, mijn moeder volgde drie jaar later. Vanaf mijn 12^e/13^e ging ik met hen mee. Als twintiger een tijdje niks. Toen er kinderen kwamen, vroeg ik me af wat ik hen mee wilde geven. Dan moest ik ook zelf weer iets aan het geloof gaan doen om geloof-waardig te zijn. Practice what you preach!  Na onze verhuizing naar Gouda ben ik bij een Pinkstergemeente terecht gekomen. Maar ik ervoer steeds meer de incongruentie tussen dat geloof en wat ik leerde in mijn opleiding. De grens werd bereikt toen mijn broer op 35 – jarige leeftijd eindelijk durfde erkennen dat hij op mannen viel en daar in mijn kerk beperkt oprechte acceptatie voor was. Toen ik op de radio de slogan ‘Mijn God trouwt ook homo’s’ hoorde, ben ik gaan googelen en de Goddeeltjes van de Remonstranten gaan lezen. Die vorm van geloof past precies bij mijn werk om mensen in hun vrijheid te zetten. Het kwartje viel, zoals er maar één puzzelstukje in een uitsparing van de puzzel past. Sindsdien noem ik mij ‘vervormd’. God ‘gebeurt’ in de wereld. Precies zoals elk seizoen komt met het nieuwe en daarna weer gaat, ruimte maakt voor het nieuwe dat zich dan weer aandient.’

Vergeving
‘Mijn broer werd verliefd op George, die hier asiel had aangevraagd. Een zoon van een Jamaicaanse baptistendominee. Zij kregen een relatie, gingen samenwonen, hun relatie raakte in een crisis. George heeft uit jaloezie mijn broer Fred gewurgd en deed een mislukte zelfmoordpoging. Hij kreeg zeven jaar gevangenisstraf. Na veel rouw, verdriet en woede kwam ik tot het inzicht dat George zelf slachtoffer was van zijn jeugd. En ik heb mij afgevraagd: wil ik mijn leven lang door zijn daad in gevangenschap blijven leven of wil ik vrij zijn. Dan moest ik onderscheid maken tussen de mens en zijn daden. Ik schreef een mailtje aan Stichting Perspectief Herstelbemiddeling en een dag later ontvingen ze daar een brief van George. Dat is geen toeval, er is een kracht in de wereld die gebeurt omdat het moet gebeuren. Nou ja, we hebben elkaar brieven geschreven, ik ben naar de gevangenis gegaan en ondanks alle pijn heb ik hem vergeven. Wraak is de beker gif leegdrinken en hopen dat de ander daaraan doodgaat. Niet doen, een mens heeft altijd de keuze om te leven!’

Michel Peters