De vergetelheid: 1979

In deze rubriek gaan we met de stoffer door het archief. Liesbeth Orthel is historica en duikt in het verleden, in de hoop lezenswaardige pareltjes te ontrukken aan de vergetelheid.

Snuffelend in de kelder vond ik een ‘links doosje’ met brochures van het Interkerkelijk Vredesberaad, Kairos, de Wereldraad van Kerken en andere organisaties, met onderwerpen als: de wapenwedloop; Zuid-Afrika, wij en racisme; kerk en verzet in Namibië; Shell, smeer ‘em!; armoede en afhankelijkheid (over de schuldenlast aan het Westen).

Al bladerend stokte de adem mij in de keel. De sfeer uit die tijd kwam weer helemaal boven. Het verbeten debat, al die mensen die het gelijk aan hun zijde wisten. Een loopgravenoorlog zonder ruimte voor ‘het niet zo weten’, of de wens om in de kerk niet óók al alleen maar met politieke vragen bezig te zijn. Pas veel later ontdekte ik dat de werkgroep en later vereniging ‘Waakt en weegt’ dit geluid verdedigde.

De emoties zijn destijds hoog opgelopen. Als de verdeeldheid zo groot wordt helpt alleen de dialoog. Die is gevoerd. De neerslag is o.a. te vinden in deeltjes uit de serie Kort Bestek: Maatschappelijke bewustwording en uitspraken van de Remonstrantse Broederschap (20) en Remonstrantse stemmen over kernbewapening (23). In de gemeenten is ruimte geboden om het gesprek te voeren. Er is geworsteld en gediscussieerd. En de Remonstranten hebben soms krachtig stelling genomen.