Zien… soms even

De redactie vroeg aan de lezers van AdRem om hun ontmoeting(en) met God te beschrijven. In onderstaande bijdragen geven zij deze momenten, hun ‘numineuze ervaringen’, weer.

Stilte

Op 11 mei jongstleden omstreeks 13.30 uur kwam ik bij uit een pittige operatie met complicaties in het MCL te Leeuwarden. Het was helemaal stil; zo heb ik stilte nog nooit meegemaakt, maar het was fantastisch. Na een tijdje kwam de chirurg de stilte verbreken. Die stilte heb ik ervaren als de stem van God. God hoeft niet te praten en ik hoef niet tegen God te praten, maar in die stilte gaf Hij mij de stimulans om verder te gaan. Mijn hele leven zal mij dit bij blijven en het is het mooiste wat ik tot nu toe heb meegemaakt.

Harry Stinis, Leeuwarden

Mystieke ervaring

Het was op zondagmorgen 12 april 2015. Zoals gewoonlijk fiets ik elke zondag een tocht, meestal langs een van de rivieren in onze streek. Het was ongeveer 10 uur in de ochtend toen ik het pontje over de Bergse Maas afreed de Overdiepse polder in. Op de dijk fietste ik en het was stil en de zon scheen, een heerlijk rugwindje versierde mijn beleving van vrijheid en alleen zijn. Links naast mij vloog een kievit boven de uiterwaarde die er ook veel zin in had want hij koprolde dat het een lieve lust was; toen dacht ik… dat zou ik ook best willen kunnen…duikelen door de ruimte…en terwijl ik dat dacht… overspoelde me een hemels gevoel van warmte en vrede met alle mensen en alle dieren en de weidsheid van het landschap en de rivier…ik was er confuus van. En terwijl ik het ervoer was het ook plotseling weer weg.

Ik begreep dit als het ontvangen van een speciaal soort kennis, een kennis van de wijdere werkelijkheid waarin mijn individuele bestaan gedragen wordt of zo… een numineuze beleving. Tjeu van den Berk heeft er een boek over geschreven, het bestaat dus echt. Zien…soms even,  dichtte Huub Oosterhuis.

Adriaan Koekkoek, Almkerk

Boodschappers van boven

Mijn eerste numineuze ervaring, bijna 60 jaar geleden. Als klein meisje ben ik opgegroeid in een boerendorpje in Zuid-Duitsland, wonend op twee hoog in het Rathaus (annex Schule). In de winteravonden was mijn favoriete plek op de hoge leuning van onze sofa voor het raam: met uitzicht op een verlaten straat en op het kerkje uit 1491 met haar ommuurde kerkhof, alles flets geel verlicht door de lantarenpaal. Vol verwondering en verbazing keek ik naar de grote sneeuwvlokken die uit een donkere lucht naar beneden dwarrelden, die moesten wel van heel ver komen:

uit de HEMEL! Bijzonder dat ik dit mag ervaren… Boodschappers van boven? Een gevoel van vertrouwen, rust en vrede bleef in mij achter. Deze ervaring heeft een speciale plek in mijn hart…

Annerose Korporaal – Moser, Barneveld