Favoriete paasmuziek

Het Halleluja! Mijn vader zette het na de nachtmis altijd op en goed hard ook, terwijl mijn moeder bouillon en worstenbroodjes opwarmde: zie daar de tradities van een verlopen katholiek gezin. Later hebben we wel geprobeerd het vierstemmig te zingen: dikke pret, maar muzikaal niet om aan te horen. Maar toch: mijn eerste associatie met Pasen is het Halleluja van Händel. Mijn kinderen snappen dat, maar zouden het zelf absoluut niet opzetten en ook in de kerk zingen we met Pasen heel andere dingen. Ik ga op zoek naar de muzikale associaties van remonstranten uit Amersfoort en omgeving van zeer verschillende leeftijden. Een oprecht niet-wetenschappelijk verantwoord onderzoekje!

Het lammetje in het veld

Mila (6 jaar) kan met wat hulp bedenken dat Pasen meer is dan de paashaas en eitjes zoeken, maar zingt dan zuiver en tekstvast: ‘Ik weet dat de lente komt. … Wie heeft je dat verteld? Het lammetje in het veld.’

Sophia Ottens (15 jaar) kan niet kiezen: in ieder geval vrolijke, rustige muziek in een lente-sfeertje. En de nummers die ze doorstuurt zijn dan ook zeker geen hardcore. Een lijntje met Pasen kon ik er niet in ontdekken, wellicht een oplettende lezer?

Elise Folmer (21 jaar) denkt diep na, tot Bears’den haar te binnen schiet: Star of the Bethnal Green. De woorden wijzen niet direct naar Pasen, maar vertellen een emotioneel verhaal van iemand rond Kerstmis, die naar een zanger kijkt en zich volledig overweldigd voelt door de artiest en de uitvoering, alsof zijn hele leven, identiteit en doel aan hem wordt onthuld met elke noot van het nummer. Misschien dat Jezus, vergeleken kan worden met de zanger, terwijl de transgender toeschouwer zijn hele leven opeens in perspectief herkent?

The Passion

Nicolas Joel (33 jaar) noemt The Passion. ‘Die live-musical is typisch iets dat ik rond de paasdagen graag kijk. Het heeft een moderne blik op het verhaal van Jezus.  Al voordat ik naar de kerk ging trok The Passion mijn aandacht. Zowel door de muziek als door de taal ervan. Ook het feit dat het BN-ers zijn draagt eraan bij: ineens wordt het voor iedereen en niet voor alleen kerkelijke groepen.’ (In de playlist: Martijn Fischer, die in 2016 in Amersfoort de rol van Jezus zong, is op Spotify niet te vinden, het origineel van de Scene wel. Martijn Fischer is wel op YouTube te vinden).

Clarine denkt aan de monniken in Chevetogne: ‘ik was er ooit eens in de stille week en dat was zo bijzonder. Op een gegeven moment kon ik de tekst niet meer volgen, maar dat maakt niks uit: de sfeer is prachtig, je mag er dichtbij zijn, komen en gaan, in- en uitlopen. Mensen doen dat ook. De monniken vieren vanaf Witte Donderdag bijna aan één stuk door, zij slapen als het ware alleen tussendoor. De sfeer is me altijd bijgebleven’.

Stabat Mater

Kees Meinema (54 jaar) denkt aan het Stabat Mater van Pergolesi. ‘Vooral de uitvoering met Andreas Scholl, die zo heel bedroefd begint: daar krijg ik kippenvel van. Ik heb weinig op met de fysieke herrijzenis van Jezus, maar dat mensen enorm geraakt waren door zijn einde en toch bleven hopen, geloven: dat hoor ik hier allemaal in’.

Bert Burger (69 jaar) noemt een air van Bach uit de derde orkestsuite (BVW 1068): ‘Dat is mijn paasmuziek, geen idee wat Bach ermee bedoelde. Het roept de bitterzoete beelden op van iemand, die aan het eind van zijn leven, nog eens terugblikt op zijn herinneringen. Ik oefen het op de trombone. Het leek zo eenvoudig, een arrangement voor trombone en orgel. Ik zal er op z’n minst veertig dagen tijd voor nodig hebben om het een beetje onder de knie te krijgen’.

Chevetogne

Arriën Kruyt (75 jaar) komt verrassend genoeg ook met de monniken van Chevetogne.  ‘De heiliging van het licht is een indrukwekkend ritueel. Pasen is dan intens verbonden met de periode ervoor. Het stimuleert me altijd om meer met bezinning bezig te zijn.‘

Een musicus in de gemeente weet het meteen: ‘Sta op een morgen ongedacht’, liedboek 630. De melodie, de tekst en het tegenritme zijn allemaal leuk. De cadans telt: 123, 123, 123456: een hemiool. Het onverwachte groeien, de lente: helemaal Pasen. Dat, én de goede herinneringen aan mijn eigen fluitlessen, waar ik zulke hemiolen leerde klappen.

Liesbeth Vermey (91 jaar): Halleluja! Ooit kwam ik uit de kerk en op straat riep een man dat: Halleluja! Ik riep dat terug: de vreugde, overtuiging, het juichende. Prachtig! Daar kon geen melodie of tekst iets aan toevoegen.

Gelaagdheid

Een overtuigende en gevarieerde lijst: prachtig hoe Pasen zich verbindt met emoties, natuur, herinneringen en (bezinnings)ambities in de vastentijd. De muzikale keuzes verwijzen naar veel meer dan alleen de vreugde van Pasen. Er ontstaat een soort gelaagdheid, die een goede preek ook kan bieden. Dat er meer genoemd wordt dan klassieke muziek verbaast me niks: klassieke muziek is enigszins oververtegenwoordigd. Dat twee bijdragen naar Chevetogne verwijzen past bij het beeld dat remonstranten cultureel breed geïnteresseerd zijn. Het liedboek krijgt maar één verwijzing, maar wat een mooie! En Bears’den mag een uitzondering lijken, maar met het geschetste beeld van Jezus en de rol die hij kan spelen in een mensenleven, vind ik het een zeer inspirerende bijdrage. Al met al een zeer gevarieerde lijst om bijv. onderweg te beluisteren met de paasdagen, wie luistert er mee?

En voeg dan wellicht deze nog toe: ‘Russians’ van Sting – een oproep om de oorlog te beëindigen. ‘I hope the Russians love their children too’.

Geertrui Meinema-Linders
Redactie AdRem