Klein geleerd

Redactielid Geertrui Meinema werkt als leerkracht in het basisonderwijs. Zij schrijft in AdRem geregeld over haar ervaringen en over bijzondere gebeurtenissen op school en in de klas.

Er is heibel bij de schommel: ik heb al geteld en ze wisselen niet! Ik loop erheen, overleg met de schommelaars, we wisselen en ik loop weer verder over het plein. De volgende dag doet mijn collega hetzelfde bij de schommel en de week erna vinden soortgelijke gedoetjes plaats. In de teamvergadering komt het ter sprake. Wat nu? Strakkere regels afspreken voor het wisselen? Een leerkracht vast bij de schommel om te monitoren? Elke dag een andere groep aan de beurt laten?

Oplossingen

Uiteindelijk keren we het om. De dag erna vraagt elke leerkracht aan zijn/haar groep wie er graag schommelt en wie er wil meedenken over oplossingen. Van alle kinderen die willen meedenken, kiest de groep er één uit: die mag namens de groep afspraken maken. De directeur haalt deze genomineerden om 10 uur op. Van groep 3 tot en met groep 8 zitten ze in zijn kamer. Ze stellen zich voor, spreken af hoe ze gaan overleggen. Gelukkig heeft groep 3 Aylin gestuurd: die is niet op haar mondje gevallen. Als de bovenbouwers het gesprek naar zich toe lijken te trekken, gaat ze recht op haar knieën op haar stoel zitten en zegt: ik wil ook nog wat zeggen.

Uiteindelijk hebben ze twee overlegmomentjes nodig om met elkaar te bespreken wat er allemaal mis kan gaan bij het om beurten schommelen en hoe ze het willen afspreken: je noemt een naam van een schommelaar, zegt dat je wisselen wilt en telt langzaam tot 40. En omstanders moeten opletten dat er in het goede tempo geteld wordt. Dan gaat het niet mis en dus hoeft er ook niet afgesproken te worden, wat als….

Kinderen laten meebeslissen

Het groepje gaat terug naar hun eigen groepen en vertelt de uitkomst en dat het vanaf maandag ingaat. Aylin ook: het is eigenlijk niet zo heel moeilijk, zegt ze, we moeten er samen voor zorgen dat het zo gaat.

Eigenlijk was hun plan helemaal niet zo anders dan wat wij als juffen en meesters hadden bedacht, eigenlijk niet zo anders dan hoe het voorheen altijd was. Maar meteen vanaf maandag loopt het prima. En op vrijdag zie ik hetzelfde groepje bij de voetballers staan. Daar is ook een gedoetje. En dan na de pauze is Aylin opeens foetsie. Voordat ik kan zoeken, verschijnt ze gelukkig. We waren bij meester Dik; we willen wel vaker met hem overleggen over hoe we spelen op het plein.  Later hoor ik dat Imara uit groep 7 ook heeft gezegd dat ze wel mee willen praten over het chromebook-beleid. Nu afwachten of meester Dik en het team de wereld willen helpen omkeren en de kinderen willen laten meebeslissen.

Geertrui Meinema – Linders