In memoriam Jan Jacob Mijnssen (1939-2023)

Op 17 april 2023 overleed in de Lisidunahof te Leusden Jan Jacob Mijnssen, emeritus-predikant van de Remonstrantse Broederschap. Hij werd geboren op 13 augustus 1939 te Haarlem en bracht zijn jeugd door in Heemstede waar hij opgroeide met Tineke, Petra en Willem. Zijn vader was president van het gerechtshof te Amsterdam. Willem was een bekende officier van Justitie en voorzitter van de Commissie tot de Zaken. Zijn plotselinge dood in 1999 in de Geertekerk te Utrecht heeft Jan hevig aangegrepen. Jan Mijnssen volgde te Haarlem het gymnasium met Karel Heering en Theo Byvanck, zijn vrienden voor het leven. In 1958 schreef hij zich te Leiden in bij de faculteit der godgeleerdheid en bij het seminarium der Remonstranten onder prof. Dr. G.J. Hoenderdaal. Zijn jaargenoten waren Han Adriaanse, Jan-Roelof Nienhuis, Paul ’s Jacob en Willemijn Soer. Met haar trouwde hij in 1966.  Zij kregen twee kinderen. Zoon Pieter Mijnssen zou jurist worden, dochter Jetske Mijnssen operaregisseuse. Jan volgde hun loopbanen met grote aandacht.

Na zijn doctoraalexamen theologie in juni 1966 legde hij op 1 oktober 1966 het proponentsexamen af. Hij werd beroepen te Nijmegen, waar hij van november 1966 tot augustus 1974 de gemeente als predikant diende. Oudere gemeenteleden herinneren zich nog zijn zorgvuldige omgang met mensen en zijn toewijding aan hun gemeente. Na zijn scheiding volgde hij de Voortgezette Opleiding aan de Sociale Academie te Nijmegen, vertaalde hij boeken over de Maccabeeën voor uitgeverij Sidula-Van Dishoeck en gaf hij les aan de Opleiding voor kleuterleidsters. Daar leerde hij zijn tweede vrouw kennen met wie hij twee kinderen kreeg:  Annelies en Erik-Jan. De laatste zou econoom worden.

Al vóór die tijd in Zevenaar begonnen endogene depressies zijn leven sterk te beïnvloeden. Werken was hem vele jaren onmogelijk en van de door hem op niveau beoefende schaaksport moest hij voor geruime tijd afzien. Na vele ups en downs en na jaren kwam een opmerkelijk herstel van deze sombere perioden in zijn leven. In 1986 echter openbaarde zich bij hem de ziekte van Parkinson die hem opnieuw verlamde. In de loop der jaren werd het gezin tevens door ernstige chronische ziektes van moeder en dochter getroffen, zodat omstreeks de eeuwwisseling samenleven niet langer mogelijk was.

In 2002 ontmoette hij Annekee Stokvis, een Leidse studiegenoot, met wie hij voor de rest van zijn leven een partnerschap vormde. Eerst woonde hij zelfstandig in Amersfoort waar hij trouw aan het gemeenteleven van de Johanneskerk deelnam. Daar werd hij op 21 april 2023 in een samenkomst herdacht. Hij leverde vanuit zijn isolement een bijdrage aan de publicatie ‘God aan’ die in 2010 door de Broederschap werd uitgegeven. Toen hij meer zorg nodig had, verhuisde hij naar de Lisidunahof te Leusden, terwijl Annekee Stokvis op loopafstand een huis betrok zodat zij een groot deel van de dag samen waren. Ondanks zijn toenemende invaliditeit  vierde hij zijn tachtigste verjaardag in 2019 met familie en hem trouw gebleven vrienden op het land. Ds. Mijnssen bleef altijd een levendige belangstelling houden voor de studie van het Nieuwe Testament en was tijdens perioden van herstel een nieuwgierig lezer van theologische en filosofische werken die hij met zijn bezoekers besprak.  Die intellectuele bezigheden en tenslotte het dagelijks gesprek met en het voorlezen door Annekee konden tot aan zijn overlijden bij  tijd en wijle zijn lijdensweg verlichten. Hij vertoonde onversaagd in zijn levenslange misère, wat Paul Tillich genoemd heeft, ‘de moed om te zijn’.

Simon Vuyk